¡El pueblo dice No! - Ο λαός λέει Όχι! - The people say No!

Η συνταγή των Μνημονίων που έχει εφαρμοστεί στη χώρα, από το 2010 και μετά, έχει παταγωδώς αποτύχει. 

Οι χιλιάδες αυτοκτονίες, τα εκατομμύρια άνεργοι, οι δεκάδες χιλιάδες άστεγοι, τα σπίτια χωρίς θέρμανση κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η συρρίκνωση των παραγωγικών δομών της χώρας, η μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό, η διάλυση της υγείας και της παιδείας, ο υποσιτισμός πολλών παιδιών και οι λιποθυμίες τους από ασιτία μέσα στις σχολικές αίθουσες είναι μερικά μόνο από τα αποτελέσματα αυτής της συνταγής.  
 
Το πρόβλημα είναι πως τα μνημονιακά μέτρα, αν και αποτρέπουν προσωρινά την ελληνική χρεοκοπία, δε λύνουν δομικά προβλήματα μιας οικονομίας καταδικασμένης σε ύφεση για πολλά χρόνια.

Οι άνθρωποι τρέφονται με ψωμί κι όχι με καρτεσιανές καμπύλες.

Από την άλλη μεριά οι οικονομικές και νομισματικές επιλογές της Γερμανίας μετατρέπουν τον Ευρωπαϊκό Νότο σε ειδική εργατική ζώνη χωρίς εργασιακά δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνουν και απειλούν με κατάρρευση στην ουσία το κοινό νόμισμα, το ευρώ.

Τα γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα δεν ανακυκλώνονται εντός της Ευρωζώνης (με επενδύσεις, αυξήσεις μισθών που οδηγούν σε αύξηση της ζήτησης κ.τ.λ.) αλλά συγκεντρώνονται υπό χρηματοπιστωτική μορφή στα χέρια των λίγων. Η άμεση συνέπεια είναι να μην καλύπτονται τα κενά που αφήνουν στην ευρωπαϊκή αλλά και την γερμανική οικονομία, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της κερδοσκοπίας, επιβράδυνση της οικονομίας, εκτίναξη της ανεργίας και φτώχειας τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Γερμανία. 

Μία νέα πραγματικότητα έχει εισβάλλει στην καθημερινή ζωή και στο δημόσιο χώρο της ελληνικής χερσονήσου αλλά και της ευρωπαϊκής ηπείρου. Έχουν προσπαθήσει να επιβάλλουν μια νέα μορφή κράτους έκτακτης ανάγκης με λιγότερη πειθώ, που μέσω της αστυνομικής καταστολής επιχειρεί τη συνέχιση των μέτρων λιτότητας στις ζωές των πολιτών. Συντελείται έτσι μία αυταρχική θωράκιση του κράτους με ταυτόχρονη πλήρη ανατροπή του κεκτημένου αστικού δικαίου. Η πολιτική εξουσία έχει χρησιμοποιήσει την αστυνομία ως εργαλείο για να επιλύσει τα κοινωνικά προβλήματα, δυστυχώς όμως σε μία ευνομούμενη πολιτεία ο ρόλος της αστυνομίας δεν είναι αυτός.

Το ζητούμενο σήμερα στο ιστορικό σημείο που έχουμε φτάσει, είναι πως μπορεί να προκύψει μία ουσιαστική ανασυγκρότηση της ελληνικής παραγωγής τόσο σε επίπεδο ύλης όσο και σε επίπεδο πνεύματος. Αυτή η πολυπόθητη ανασυγκρότηση δεν είναι δυνατό να αφορά μόνο σε οικονομολογικά δεδομένα, αλλά επί της ουσίας χρειάζεται να είναι μία υγιής διαδικασία γονιμοποίησης με πολιτισμό, φυσικό περιβάλλον και συμμετοχή της κοινωνίας.   

Χρειάζεται να κατανοήσουμε δηλαδή, την αμφίδρομη σχέση θεωρίας και πράξης ώστε να παράξουμε τα κατάλληλα εργαλεία που θα μας επιτρέψουν να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα και παράλληλα να προωθήσουμε την ιδέα για μιαν άλλη, διαφορετική κι εφικτή κοινωνική οργάνωση.

Οι περιγραφόμενες δύο έννοιες, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η μορφή της Δημοκρατίας, αποτελούν δύο πρωτεύοντα ποιοτικά στοιχεία που καλούμαστε να αλλάξουμε ως νεοέλληνες προκειμένου να βάλουμε ένα τέλος στη λεηλασία και στον κατήφορο των ζωών μας.   

Τα 11 εκατομμύρια Έλληνες βρισκόμαστε επί ποδός πολέμου μπροστά σε ένα πανόραμα ατελείωτης εξαθλίωσης, ενώ τα άλλα 500 εκατομμύρια κάτοικοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρακολουθούν πως μια κρίση του ευρώ μπορεί να τελειώσει την Ευρώπη ως ιδέα. Η δημοσιονομική κρίση φαίνεται να απογυμνώνει το ιδανικό της Ευρώπης από το ρομαντισμό που την περιέβαλλε.
 

Texto – Fotografías: ©Dimitris V. Geronikos. Las fotografías son realizadas en la plaza de Sintagma, el 28 de Octubre de 2011.

Κείμενο – Φωτογραφίες: ©Δημήτρης Β. Γερονίκος. Λήψη φωτογραφιών στην πλατεία Συντάγματος, στις 28 Οκτωβρίου 2011.

Text – Photos: ©Dimitris V. Geronikos. The photos are taken at Syntagma square, on October 28 of 2011.