Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Το κρυστάλλινο παλάτι της Αρχανθουέλα

 
Οι λέξεις “κρυστάλλινο παλάτι” στα ελληνικά θυμίζουν κάτι από παραμύθι με νεράιδες. Οπωσδήποτε όμως, δεν θυμίζουν αυτό που πραγματικά είναι. Ένα μουσείο – θερμοκήπιο που εκτείνεται στην οδό Paseo de la Chopera, δίπλα στον ποταμό Manzanares της Μαδρίτης. Πρόκειται για ένα κτίριο, τμήμα του αρχιτεκτονικού συγκροτήματος του ιστορικού Δημοτικού Σφαγείου και Αγοράς Βοοειδών, το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον δημοτικό αρχιτέκτονα Don Luis Bellido y González μεταξύ 1908 και 1928. Καταλαμβάνει έκταση 7.100 m² και στηρίζεται σε μία μεγάλη παραλληλεπίπεδη δομή από χάλυβα.

 
Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα Matadero όπως ονομάζεται στα ισπανικά, έχει παραδοσιακά πλακόστρωτα και αντιπροσωπευτικά κτίρια της λεγόμενης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του εικοστού αιώνα . Σήμερα, οι χώροι του έχουν μετατραπεί σε δημοτικά γραφεία διαφόρων πολιτιστικών υπηρεσιών της Μαδρίτης καθώς και έδρα του δημοτικού διαμερίσματος της Arganzuela.

   
Tο κρυστάλλινο παλάτι χρησιμοποιείται ως βοτανικό κήπος με φυτά που προέρχονται από διαφορετικές περιοχές του πλανήτη και μπορούν να το επισκέπτονται σχολεία της Ιβηρικής χερσονήσου. Ουσιαστικά, αποτελεί ένα κοινωνικό εργαστήριο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, χώρο αναψυχής και ζωντανής μελέτης ανοιχτό σε παιδιά, νέους κι ενήλικες. Ένας χώρος όπου η έννοια της βιοποικιλότητας δεν αποτελεί μόνον ένα τεχνοκρατικό ορισμό, αλλά ζωντανό παράδειγμα μόρφωσης με σημαντική αξία στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής.

 
Αυτό το μουσείο περιέχει τέσσερις κλειστές περιοχές, όπου δημιουργούνται τέσσερα μικροκλίματα. Σε δύο από τις προαναφερόμενες περιοχές ζούν φυτά χαρακτηριστικά του τροπικού κλίματος, σ' ένα άλλο υποτροπικού κλίματος και στο τέταρτο, είδη κάκτων μαζί με άλλα φυτά κλίματος ερήμου. 


Οι αγρονομικές συνθήκες καλλιέργειας των φυτών αυτών στο συγκεκριμένο περιβάλλον καθορίζονται από εξελιγμένα τεχνολογικά συστήματα που ρυθμίζουν με πολύ μεγάλη ακρίβεια παραμέτρους όπως θερμοκρασία, ατμοσφαιρική κι εδαφική υγρασία, κ.τ.λ.. Όλο αυτό το εξωτικό τοπίο, περιβάλλεται από μικρά σιντριβάνια που απλώνονται στους κοινόχρηστους χώρους.

 
Το 1992 η μετατροπή σε “Κρυστάλλινο Παλάτι”, πραγματοποιήθηκε με έργο του δημοτικού αρχιτέκτονα Guillermo Costa Pérez-Herrero. Η αναδιαμόρφωση του κτιρίου, το έθεσε σε σπουδαία θέση στην κατηγορία της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, καθώς έχουν ληφθεί ως μοντέλα τα πολύτιμα θερμοκήπια του 19ου αιώνα που περιέχονται στα πάρκα της Βιέννης ή του Λονδίνου, όπως επίσης και στοιχεία σιδηρουργικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.

 
Στο εσωτερικό της κατασκευής από χάλυβα και κρύσταλλο, το νερό διασχίζει ολόκληρη την έκταση του θερμοκηπίου ως ένας περίεργος κι ακούραστος επισκέπτης, θυμίζοντας μας τη σημασία του στη φύση και προτρέποντας μας να συλλογιστούμε, να γνωρίσουμε τις ιδιόμορφες εκδηλώσεις της φυτικής ζωής. 

 
Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του κρυστάλλινου παλατιού, καθορίζουν τη φυσιογνωμία του. Ο σχεδιασμός της πέργκολας, η πλατεία του κήπου με τη ροή του νερού και ο λαβύρινθος έχουν σεβαστεί κι εκμεταλλευτεί τις πολλές δυνατότητες που προσφέρουν οι παλιές εγκαταστάσεις του Δημοτικού Σφαγείου όπως στέγες, αυλές, διαδρόμους οδήγησης ζώων, κ.τ.λ.. Το παλάτι είναι επισκέψιμο με δωρεάν είσοδο, καθώς αποτελεί κοινό αγαθό και δημοτική περιουσία που διαχειρίζονται οι υπηρεσίες του δήμου της Μαδρίτης. Είναι τόπος προσβάσιμος από ανθρώπους με αναπηρία, ενώ το εξωτερικό του περιβάλλον περιβάλλεται από κήπους και κούνιες. Εκεί, όχι μόνο μπορείτε να απολαύσετε τα πολλά φυτά που έχουν μεταφερθεί από διαφορετικές περιοχές του κόσμου, αλλά ακόμη βρύσες και καταρράκτες που κατοικούνται από ψάρια και πουλιά.

 


Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και να διαβάσετε το κείμενο στα ισπανικά, μπορείτε να ακολουθήσετε το σύνδεσμο http://enterioni.blogspot.gr/2017/11/el-palacio-de-cristal-de-arganzuela.html
Κείμενο – Φωτογραφία: © Δημήτρης Β. Γερονίκος

El palacio de cristal de Arganzuela


Las palabras "palacio de cristal" en griego recuerdan algo a un cuento de hadas. Ciertamente no recuerdan lo que realmente son. Un museo y invernadero que se extienden a lo largo del Paseo de la Chopera, junto al río Manzanares en Madrid. Es un edificio que forma parte del conjunto arquitectónico del histórico Mercado Municipal Y Matadero DE ganado, que fue diseñado y construido por el arquitecto municipal don Luis Bellido y González entre 1908 y 1928. Ocupa una superficie de 7.100 m² y se basa en una gran estructura paralelepipédica de acero.

 
El complejo arquitectónico Matadero como se dice en español, tiene edificios tradicionales adoquinadas y representativos de la llamada arquitectura industrial de principios del siglo XX. Hoy en día, los espacios se han convertido en varias oficinas municipales de servicios culturales y en la sede de la Junta Municipal del Distrito de Arganzuela.

 
El Palacio de Cristal se utiliza como un jardín botánico con plantas procedentes de diferentes regiones del planeta y puede ser visitado por las escuelas de la Península Ibérica. Esencialmente, es un laboratorio social para la educación ambiental, un área de recreo y un estudio vivo abierto a niños, jóvenes y adultos. Un área donde el concepto de biodiversidad no es solo una definición tecnocrática, sino un ejemplo vivo de educación con un valor importante durante los años del cambio climático.

 
Este museo cuenta con cuatro zonas cerradas que configuran cuatro microclimas. Dos de ellos albergan las plantas más características del clima tropical, otro las del clima subtropical y el restante alberga cactus y todas las especies relacionadas con el clima desértico. Todo este paisaje exótico, además, está rodeado de pequeñas fuentes.

 
Las condiciones agronómicas de cultivo de estas plantas en este entorno están determinadas por sofisticados sistemas tecnológicos que regulan parámetros muy precisos, como temperatura, humedad atmosférica y del suelo, etc. Todo este paisaje exótico está rodeado de pequeñas fuentes abiertas al espacio público.

 
En 1992, la conversión en palacio de cristal fue realizada gracias a un proyecto del arquitecto municipal Guillermo Costa Pérez-Herrero. La remodelación del edificio le situó en una posición de relevancia dentro de la arquitectura industrial. Se tomaron como modelo los valiosos invernaderos decimonónicos contenidos en los parques de Viena o Londres, así como toda la Arquitectura del Hierro representativa del s. XIX.

 
Dentro de la construcción de acero y cristal, el agua tiene un papel principal, recorriendo todo el espacio como un visitante curioso e infatigable, recordándonos su importancia en la naturaleza al contemplar y reconocer en su ambiente estas peculiares manifestaciones de vida vegetal.

 
Los criterios utilizados en la construcción del Palacio de Cristal determinan su fisonomía. Εl diseño de la pérgola, la plaza ajardinada con las láminas de agua, y el laberinto se han respetado aprovechando así cuantas posibilidades ofrecían las antiguas instalaciones del Matadero Municipal: corrales, patios, pasillos de conducción de ganado, etc. La entrada al palacio es gratuita, ya que es un bien común de propiedad municipal y gestionada por el municipio de Madrid. Es un lugar accesible para personas con discapacidad, con un entorno exterior rodeado de jardines y columpios. Pero no sólo se puede disfrutar de sus numerosas plantas sino que el invernadero alberga también fuentes y cascadas pobladas de peces y aves.

 
Fuente:


Para ver más fotografías y leer el texto en griego, usted puede seguir el enlace http://enterioni.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html
Quiero dar las gracias a Eva Lamparero Azpeleta por las observaciones y correcciones que ha hecho en la traducción española del texto.
Texto Fotografía: © Dimitris V. Geronikos