Οι λέξεις “κρυστάλλινο παλάτι” στα ελληνικά θυμίζουν κάτι από παραμύθι με νεράιδες. Οπωσδήποτε όμως, δεν θυμίζουν αυτό που πραγματικά είναι. Ένα μουσείο – θερμοκήπιο που εκτείνεται στην οδό Paseo de la Chopera, δίπλα στον ποταμό Manzanares της Μαδρίτης. Πρόκειται για ένα κτίριο, τμήμα του αρχιτεκτονικού συγκροτήματος του ιστορικού Δημοτικού Σφαγείου και Αγοράς Βοοειδών, το οποίο σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον δημοτικό αρχιτέκτονα Don Luis Bellido y González μεταξύ 1908 και 1928. Καταλαμβάνει έκταση 7.100 m² και στηρίζεται σε μία μεγάλη παραλληλεπίπεδη δομή από χάλυβα.
Το
αρχιτεκτονικό συγκρότημα Matadero
όπως
ονομάζεται στα ισπανικά, έχει παραδοσιακά
πλακόστρωτα και αντιπροσωπευτικά κτίρια
της λεγόμενης βιομηχανικής αρχιτεκτονικής
των αρχών του εικοστού αιώνα . Σήμερα,
οι χώροι του έχουν μετατραπεί σε δημοτικά
γραφεία διαφόρων πολιτιστικών υπηρεσιών
της Μαδρίτης καθώς και έδρα του δημοτικού
διαμερίσματος της Arganzuela.
Tο κρυστάλλινο παλάτι χρησιμοποιείται ως βοτανικό κήπος με φυτά που προέρχονται από διαφορετικές περιοχές του πλανήτη και μπορούν να το επισκέπτονται σχολεία της Ιβηρικής χερσονήσου. Ουσιαστικά, αποτελεί ένα κοινωνικό εργαστήριο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, χώρο αναψυχής και ζωντανής μελέτης ανοιχτό σε παιδιά, νέους κι ενήλικες. Ένας χώρος όπου η έννοια της βιοποικιλότητας δεν αποτελεί μόνον ένα τεχνοκρατικό ορισμό, αλλά ζωντανό παράδειγμα μόρφωσης με σημαντική αξία στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής.
Αυτό το
μουσείο περιέχει τέσσερις κλειστές
περιοχές, όπου δημιουργούνται τέσσερα
μικροκλίματα. Σε δύο από τις προαναφερόμενες
περιοχές ζούν φυτά χαρακτηριστικά του
τροπικού κλίματος, σ' ένα άλλο υποτροπικού
κλίματος και στο τέταρτο, είδη κάκτων
μαζί με άλλα φυτά κλίματος ερήμου.
Οι αγρονομικές
συνθήκες καλλιέργειας των φυτών αυτών
στο συγκεκριμένο περιβάλλον καθορίζονται
από εξελιγμένα τεχνολογικά συστήματα
που ρυθμίζουν με πολύ μεγάλη ακρίβεια
παραμέτρους όπως θερμοκρασία, ατμοσφαιρική
κι εδαφική υγρασία, κ.τ.λ.. Όλο αυτό το
εξωτικό τοπίο, περιβάλλεται από μικρά
σιντριβάνια που απλώνονται στους
κοινόχρηστους χώρους.
Το
1992 η μετατροπή σε “Κρυστάλλινο Παλάτι”,
πραγματοποιήθηκε με έργο του δημοτικού
αρχιτέκτονα Guillermo Costa Pérez-Herrero. Η
αναδιαμόρφωση του κτιρίου, το έθεσε σε
σπουδαία θέση στην κατηγορία της
βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, καθώς
έχουν ληφθεί ως μοντέλα τα πολύτιμα
θερμοκήπια του 19ου αιώνα που περιέχονται
στα πάρκα της Βιέννης ή του Λονδίνου,
όπως επίσης και στοιχεία σιδηρουργικής
αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.
Στο εσωτερικό
της κατασκευής από χάλυβα και κρύσταλλο,
το νερό διασχίζει ολόκληρη την έκταση
του θερμοκηπίου ως ένας περίεργος κι
ακούραστος επισκέπτης, θυμίζοντας μας
τη σημασία του στη φύση και προτρέποντας
μας να συλλογιστούμε, να γνωρίσουμε τις
ιδιόμορφες εκδηλώσεις της φυτικής ζωής.
Τα
κριτήρια που χρησιμοποιούνται στην
κατασκευή του κρυστάλλινου παλατιού,
καθορίζουν τη φυσιογνωμία του. Ο
σχεδιασμός της πέργκολας, η πλατεία του
κήπου με τη ροή του νερού και ο λαβύρινθος
έχουν σεβαστεί κι εκμεταλλευτεί τις
πολλές δυνατότητες που προσφέρουν οι
παλιές εγκαταστάσεις του Δημοτικού
Σφαγείου όπως στέγες, αυλές, διαδρόμους
οδήγησης ζώων, κ.τ.λ.. Το παλάτι είναι
επισκέψιμο με δωρεάν είσοδο, καθώς
αποτελεί κοινό αγαθό και δημοτική
περιουσία που διαχειρίζονται οι υπηρεσίες
του δήμου της Μαδρίτης. Είναι τόπος
προσβάσιμος από ανθρώπους με αναπηρία,
ενώ το εξωτερικό του περιβάλλον
περιβάλλεται από κήπους και κούνιες.
Εκεί, όχι μόνο μπορείτε να απολαύσετε
τα πολλά φυτά που έχουν μεταφερθεί από
διαφορετικές περιοχές του κόσμου, αλλά
ακόμη βρύσες και καταρράκτες που
κατοικούνται από ψάρια και πουλιά.
Για
να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και
να διαβάσετε το κείμενο στα ισπανικά,
μπορείτε να ακολουθήσετε το σύνδεσμο http://enterioni.blogspot.gr/2017/11/el-palacio-de-cristal-de-arganzuela.html
Κείμενο
– Φωτογραφία:
© Δημήτρης Β. Γερονίκος