Μία φωτογραφία από έκθεση εγκατάστασης γλυπτικής στην α.σ.κ.τ,

25 - 27 ιουνίου / εργοστάσιο

Una fotografίa de exposiciόn de escultura en la escuela de bellas artes

de atenas

25-27 de junio / fabrica

" ... Πώς να μη σε αηδιάζει η δόξα, όταν δεν είναι παρά η μαζική επιδοκιμασία ανθρώπων που ως άτομα θα τους περιφρονούσες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία τουλάχιστον; Τί σε ωφελεί η εύνοια των ισχυρών, όταν εξαγοράζεται με άμεσες και έμμεσες ταπεινώσεις που τις ξεχνάς μόνο και μόνο γιατί από τη θέση αυτή μπορείς κι εσύ με τη σειρά σου να ταπεινώσεις άλλους; Πόσο αξίζουν κοινωνικές επιτυχίες που σου στοίχισαν τη γαλήνη της ψυχής σου και την αμεροληψία του πνεύματός σου, που επί πλέον είναι διαβατικές και καθώς κοιτάζεις να τις κρατήσεις με τα δόντια πέφτεις συνεχώς χαμηλότερα; Και τέλος, νέτα - σκέτα: τι συνδέει εσένα, και γιατί να σε συνδέει, με τη μάζα των ηλιθίων, που οχυρώνεται πίσω από το φάντασμα της "κοινής γνώμης" κι εμφανίζεται εκάστοτε πομπωδώς υπό τη μορφή σειρμών, ρευμάτων, σχολών ή και ιδεωδών; ... Το δίλημμα: μοναξιά ή συμφυρμός με μια κοινωνία όπου ανεντιμότητα και ηλιθιότητα συγκυβερνούν, δεν αποτελεί καν δίλημμα γι' αυτόν. Η γνώση των κινητήριων δυνάμεων και των μηχανισμών της κοινωνίας σημαίνει αυτομάτως επιταγή μοναχικής ζωής, όταν μάλιστα η αδέκαστη κρίση του λογικού σου σού λέει ότι οι ίδιες κινητήριες δυνάμεις ζουν και μέσα σου, στους ίδιους μηχανισμούς υπόκεισαι κι εσύ. ...":
Από την Εισαγωγή του Π. Κονδύλη στο "ΣΑΜΦΟΡ - Επιλογή από το έργο του" εκδ. στιγμή, Αθήνα, 1994.

ΣΤΑΔΙΟ 2

Χείμαρρος!

Fuck me? Fuck you! Fuck you and this whole city and everyone in it. Fuck the panhandlers, grubbing for money, and smiling at me behind my back. Fuck the squeegee men dirtying up the clean windshield of my car. Get a fucking job! Fuck the Sikhs and the Pakistanis bombing down the avenues in decrepit cabs, curry steaming out their pores, stinking up my day. Terrorists in fucking training. SLOW THE FUCK DOWN! Fuck the Chelsea boys with their waxed chests and pumped up biceps. Going down on each other in my parks and on my piers, jingling their dicks on my Channel 35. Fuck the Korean grocers with their pyramids of overpriced fruit and their tulips and roses wrapped in plastic. Ten years in the country, still no speaky English? Fuck the Russians in Brighton Beach. Mobster thugs sitting in cafés, sipping tea in little glasses, sugar cubes between their teeth. Wheelin' and dealin' and schemin'. Go back where you fucking came from!
Fuck the black-hatted Chassidim, strolling up and down 47th street in their dirty gabardine with their dandruff. Selling South African apartheid diamonds! Fuck the Wall Street brokers. Self-styled masters of the universe. Michael Douglas, Gordon Gekko wannabe mother fuckers, figuring out new ways to rob hard working people blind. Send those Enron assholes to jail for FUCKING LIFE! You think Bush and Cheney didn't know about that shit? Give me a fucking break! Tyco! Worldcom! Fuck the Puerto Ricans. 20 to a car, swelling up the welfare rolls, worst fuckin' parade in the city. And don't even get me started on the Dom-in-i-cans, 'cause they make the Puerto Ricans look good. Fuck the Bensonhurst Italians with their pomaded hair, their nylon warm-up suits, their St. Anthony medallions, swinging their, Jason Giambi, Louisville slugger, baseball bats, trying to audition for the Sopranos. Fuck the Upper East Side wives with their Hermes scarves and their fifty-dollar Balducci artichokes. Overfed faces getting pulled and lifted and stretched, all taut and shiny. You're not fooling anybody, sweetheart!
Fuck the uptown brothers. They never pass the ball, they don't want to play defense, they take five steps on every lay-up to the hoop. And then they want to turn around and blame everything on the white man. Slavery ended one hundred and thirty seven years ago. Move the fuck on! Fuck the corrupt cops with their anus violating plungers and their 41 shots, standing behind a blue wall of silence. You betray our trust! Fuck the priests who put their hands down some innocent child's pants. Fuck the church that protects them, delivering us into evil. And while you're at it, fuck JC! He got off easy! A day on the cross, a weekend in hell, and all the hallelujahs of the legioned angels for eternity! Try seven years in fuckin' Otisville, J! Fuck Osama Bin Laden, Al Qaeda, and backward-ass, cave-dwelling, fundamentalist assholes everywhere. On the names of innocent thousands murdered, I pray you spend the rest of eternity with your seventy-two whores roasting in a jet-fuel fire in hell. You towel headed camel jockeys can kiss my royal Irish ass!
Fuck Jacob Elinsky, whining malcontent. Fuck Francis Xavier Slaughtery my best friend, judging me while he stares at my girlfriend's ass. Fuck Naturelle Riviera, I gave her my trust and she stabbed me in the back, sold me up the river, fucking bitch. Fuck my father with his endless grief, standing behind that bar sipping on club sodas, selling whisky to firemen, cheering the Bronx bombers. Fuck this whole city and everyone in it. From the row-houses of Astoria to the penthouses on Park Avenue, from the projects in the Bronx to the lofts in Soho. From the tenements in Alphabet City to the brownstones in Park slope to the split-levels in Staten Island. Let an earthquake crumble it, let the fires rage, let it burn to fucking ash and then let the waters rise and submerge this whole rat-infested place.
No. No. Fuck you Montgomery Brogan. You had it all, and you threw it away, you dumb fuck!

ΣΤΑΔΙΟ 1

Να ενα βιδεάκι από τη συλλογή momentos/στιγμές, του yerònic.

by nifitxa

Νέα υπό το φως του ήλιου της Ολυμπίας

Μια φωτογραφία από τη συλλογή momentos/στιγμές,
yerònic

έχω ένα θέμα.νομίζω ότι το αποτέλεσμα μιας διαδρομής είναι ασφαλέστερο για το θεατή ως παρουσία.η υπόδειξη μιας διαδικασίας ενέχει βία.η παρουσίαση του αποτελέσματος όταν συναντα την αντίστοιχη νοσταλγία της διαδρομής του άλλου, ή όπως αλλιώς', ` προκύπτει μια ένωση ελευθερόβουλη.η βία της καθοδήγησης συντροφεύει τον πιστό.
ή μήπως είμαι απλά συντηρητικός
είναι θέμα για καλλιτέχνες αυτό
μ.π.

Τι εστί Εντεριώνη;

Εντεριώνη (Medulla, γαλλ. Moelle, αγγλ. Pith) καλείται η μαλακή, σπογγώδης και ελαφρά ουσία που συναντάται στο κέντρο του στελέχους πολλών φυτών. Συνήθως συνίσταται από κυτταρώδη ιστό μόνο. Κατά τη νεαρή ηλικία των φυτών τα κύτταρα που απαρτίζουν την εντεριώνη είναι γεμάτα υγρά ενώ αργότερα κενώνονται μένουν ξηρά και αποξυλούνται. Γι΄ αυτό ο Θεόφραστος ονομάζει την εντεριώνη και μήτρα ή καρδιά (Φ.΄Ι. 1,2,6) και διακρίνει αυτή σε σαρκώδη, υμενώδη και ξυλώδη(Φ.'Ι.1,6,1). Διά των ηθμαγγειωδών κυττάρων της εντεριώνης λαμβάνει χώρα η επικοινωνία μεταξύ των υπέργειων και των υπόγειων οργάνων του φυτού. Μεταφέρεται δηλαδή νερό από τις ρίζες στα φύλλα, όπου μέσω της φωτοσύνθεσης δεσμεύεται διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα εκλύεται οξυγόνο, συντίθεται η τροφή και συνεχίζεται η ζωή...

εμπρός στο δρόμο για το κοκτεμπέλ

...και το θείο βρέφος

Σ' έναν ΑΣΠΟΝΔΟ φίλο

Άσπονδε/η φίλε/η,
το έφερε η τύχη να κάνουμε παρέα εδώ και λίγο καιρό. Μου είσαι συμπαθής και το 'χω για γούρι να είμαι με όσους συμπαθώ αυθόρμητος και ειλικρινής.
Και με ρωτάς, φερ' ειπείν, πού ήμουνα σήμερα κι άργησα ή τι βιβλίο διαβάζω ή πώς τα περνάω γενικά.
Βλέπω τότε στα μάτια σου αυτό το ενδιαφέρον, που δύσκολα μια απάντηση θα καλύψει. Με κοιτάς υπό γωνία και σφίγγεις τα χείλη σου μ' ανυπομονησία. Καταλαβαίνω, τα μάτια σου προσπαθούν να διακρίνουν όσα είσαι σίγουρος ότι κρύβω. Σου απαντώ όπως ξέρω, μα δε φαίνεται να σου είν' αρκετό. Με βάζεις στο προκρούστειο κρεβάτι σου. Με βρίσκεις λιγότερο από σένα και χαίρεσαι, αν όχι σε κυριεύει υποδόρια λύσσα και πιάνεις το τσεκούρι. Βλέπω στο μυαλό σου κάθε λέξη μου να βρίσκει τη θέση της στην προκατασκευασμένη εικόνα σου για μένα. Το ενδιαφέρον σου είναι προσχηματικό, αυτό που θες είναι να με μπλέξεις στο δικό σου παιχνίδι με τους δικούς σου όρους. Ό,τι και αν είμαι θα πρέπει αναγκαστικά να ταιριάξει στο δικό σου κατασκεύασμα, στα μικρά κελιά που έχεις στο κεφάλι σου. Και έχεις πολλά.
Γιατί πρωτίστως είσαι "ξύπνιο" παιδί κι έχεις αυτιά και στην πλάτη. Τίποτα δε σου ξεφεύγει εσένα. Στο' χουν πει από παλιά, στο κάτω κάτω, πως σαν και σένα δεν είναι κανείς, η μαμάκα, η γιαγιάκα και ο μπαμπάς σου. Είσαι φτιαγμένο για μεγάλα και κοίτα μη σου φάνε την επιτυχία. Να χρησιμοποιήσεις όλα σου τα όπλα και προς Θεού να μη σε πιάσουν κορόιδο.
Θέλεις να μάθεις όσα πιο πολλά μπορείς γιατί κάπου άκουσες πως η γνώση είναι δύναμη. Βλέπεις και τηλεόραση και έχεις μάθει τι ύφος ταιριάζει σε κάθε περίσταση. Στους δυνατούς γαλυφιά και νάζι, στους άλλους μπλαζέ υποτίμηση. Ζυγίζεις μία μία τις λέξεις μου και ησυχάζεις γιατί η αλήθεια μου σού φαίνεται λίγη αλλά μετά υποψιάζεσαι και λες: δε μπορεί, κάτι μου κρύβει αυτή η κουφάλα. Αποθηκεύεις κάθε απάντηση, κάθε βλέμμα, κάθε κίνηση και στη δεδομένη τη στιγμή θα με προσβάλεις χωρίς δεύτερη σκέψη, αν αυτό θα βολέψει τη δική σου προβολή. Γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς ό,τι δεν σ' απειλεί.
Κάποιοι που έχουν ζήσει στο εξωτερικό λένε πως ο νεοέλληνας είν' επαρχιώτης και χώνει την ουρά του στις ζωές των άλλων. Άσπονδε/η φίλε/η, δεν είναι έτσι. Εσύ, χαρακτηριστικό δείγμα επαρχιώτη νεοέλληνα, δε χώνεις στ' αλήθεια την ουρά σου στη δική μου ζωή. Κυριολεκτικά δε με ξέρεις. Απλά είσαι μαλάκας!

για το ΑΙΜΑ ΚΑΚΟ

Το έδαφος είναι κόκκινο. Πάνω του είναι σημαδεμένα βήματα με άσπρη μπογιά προς διάφορες κατευθύνσεις και σε κάποια σημεία βαραίνουν ομόκεντροι κύκλοι. Υπάρχουν πέντε ορθάνοιχτες πύλες, δύο στον κεντρικό άξονα της σκηνής, ή μια μπροστά στο κοινό, η άλλη τέσσερα μέτρα περίπου πίσω, δυο δεξιά και αριστερά της πίσω πύλης και μια στα δεξιά της μπροστινής. Ο υπόλοιπος χώρος είναι μαύρος θεατρικός και κόκκινα και μπλε φώτα πέφτουν απ' το ταβάνι.
Έρχεται το υποκείμενο. Φοράει κουκούλα και είναι βαμμένο κλόουν. Με γνωρίζει. Μια φωνή απαγγέλλει χωριστά απο κείνο, με ρυθμό, και το υποκείμενο περπατάει και τρέχει, πέφτει, σηκώνεται, τρεκλίζει, μαζεύει, ξεδιπλώνεται στον ίδιο ρυθμό. Το υποκείμενο ορίζει το χώρο, με κοιτάζει από το βάθος του, έρχεται στην επιφάνειά μου κι έπειτα πάλι στο βάθος του. Γίνεται ο ψυχικός, ο εσωτερικός μου χώρος της πάλης του, όπου ακούω το λόγο με άναρθρες κραυγές και υστερικό γέλιο. Η φωνή αποκαλύπτει το ρυθμό της ανάσας μου και ερμηνεύει το λόγο, κοινωνικό, ιστορικό και βασανιστικά προσωπικό. Το υποκείμενο δεν προσποιείται. Είναι. Γίνεται εγώ. Ταυτίζομαι και παρακολουθώ ό,τι και κείνο, αφήνω να με παρασύρει στις δίνες μου. Σε κρίσεις πανικού και κρίσεις μεγαλείου.

Αποτυχημένη απόπειρα #1

Καλή η ποίηση και η φωτογραφία, αλλά εγώ θα χρησιμοποιήσω αυτό το blogspot για να εκφράσω τα συναισθήματα μου (κυρίως του θυμού) μέσω του γραπτού λόγου. Σκέφτομαι: Να γράψω γι αυτά που σιχαίνομαι ή μήπως γι αυτά που μ’ αρέσουν; Να γράψω καμιά μαλακία να περάσει η ώρα ή να μην γράψω τίποτα; Η αλήθεια είναι ότι τελικά δεν είμαι και τόσο του γραπτού λόγου...

NyAn

ασφαλώς

ένα ποιηματάκι παλαιό, δικό μου:
κάτι έφαγα
και με πείραξε
μην το πάρεις
πολύ στα σοβαρά
για ένα ΜΙΚΡΟ παιδί
είναι όλα δυνατά
πετάει ο γάιδαρος?
ασφαλώς!
με ταχύτητα φωτός
plAGIOS

Κλεμμένο!

Η πληροφορία απευθύνεται σ' αυτούς που την έχουν ήδη > κλεμμένο