La radiotelevisión pública griega ocupada - Η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση κατειλημμένη - The occupied Greek public radio television

Την περασμένη Τρίτη η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να παύσει, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, το δημόσιο φορέα ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Τούτο αποτελεί ένα πρωτοφανές γεγονός για την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Ανάλογου μεγέθους ιστορική πράξη, έχει ζήσει ο ελληνικός λαός στις 27 Απριλίου 1941. Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Αθήνα, έθεσαν υπό τον έλεγχό τους το «Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών», κατέλαβαν τους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου και τις εγκαταστάσεις των πομπών στα Ν. Λιόσια. Με απόφαση της κυβέρνησης Γ. Τσολάκογλου τότε, η εποπτεία της Ραδιοφωνίας ανατέθηκε στον υπουργό Ταχυδρομείων-Τηλεγράφων-Τηλεφώνων.

Σήμερα κανείς δεν φανταζόταν πως μία ελληνική κυβέρνηση μέσα σε μόλις έξι ώρες θα διέταζε το κεραυνοβόλο κλείσιμο της ιστορίας των τριών δημόσιων τηλεοπτικών καναλιών και πολλών ραδιοφωνικών σταθμών που εξέπεμπαν σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της χώρας αλλά κι εκτός αυτής, σε ολόκληρη την υφήλιο.

Η κυβέρνηση, με πρόσχημα τη διαχείριση της κρίσης που πνίγει τη χώρα, υπερέβη άλλη μία κόκκινη γραμμή και δημιούργησε ένα ακόμα αρνητικό ρεκόρ: κατέστησε την Ελλάδα πρώτη χώρα στην Ευρώπη που κλείνει με διάταγμα τον εθνικό της ραδιοτηλεοπτικό φορέα… Είναι χαρακτηριστικό δε, πως απουσιάζει η λέξη συγνώμη από το λεξιλόγιο τους.

Πραγματοποιείται μία απόπειρα να ενταθεί σε απόλυτα μεγέθη, δια μέσω της χειραγώγησης της πληροφόρησης των μαζών, το πείραμα της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής στη χώρα μας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον ολοκληρωτικό έλεγχο των δημόσιων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Προσβάλλονται με αυτόν τον τρόπο τα άρθρα 5^α (δικαίωμα στην πληροφόρηση), 14 (ελευθερία του Τύπου) και 15 (που αφορά στην εποπτεία του κράτους σε κινηματογράφο, φωνογραφία, ραδιοφωνία, τηλεόραση) του ελληνικού Συντάγματος.

Στην ουσία αποτελεί μία πρόβα τζενεράλε που αν περάσει, ανοίγει το δρόμο για τη στυγνή εντατικοποίηση του πειράματος στην Ελλάδα αλλά και τη γενικότερη εφαρμογή του στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εδώ χρειάζεται να ξαναγραφτεί πως οι δημόσιες ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, οι εγκαταστάσεις, ο εξοπλισμός, τα κτίρια, το αρχείο και το σύνολο των ενημερωτικών, των πολιτιστικών και των άλλων δραστηριοτήτων της ΕΡΤ αποτελούν δημόσιο αγαθό. Αποτελούν κοινό κτήμα όλης της ελληνικής κοινωνίας κι όχι μόνο, το θέμα της ΕΡΤ είναι διεθνές ζήτημα ελευθερίας έκφρασης και λόγου. Δεν υπάρχει πλέον η διεθνής φωνή της χώρας.

Παράλληλα είναι η πρώτη φορά που προσπαθείται να επιβληθεί με αυταρχικό τρόπο η μαζική απόλυση περίπου τριών χιλιάδων εργαζομένων από το δημόσιο τομέα. Είναι εμφανές πλέον πως στόχος είναι ο πολίτης, ο εργαζόμενος, o άνεργος, ο συνταξιούχος καθετί που έχει σχέση με τη συνοχή του κοινωνικού ιστού.

Την ίδια ώρα η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να εθιστεί σ΄ έναν αυταρχικό τρόπο διοίκησης, καθώς προκαλούνται από τη μεριά των κυβερνώντων σοβαρές αποκλίσεις από τους κανόνες κοινοβουλευτικής λειτουργίας.

Η πολιτική της πυγμής αποτελεί τη βασική συνιστώσα διακυβέρνησης της χώρας, όταν με τις δεκαεννέα πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που έχουν υπογραφεί το τελευταίο έτος επιδιώκονται ρυθμίσεις με τις οποίες δε συμφωνεί η κοινωνία. Άλλωστε η παράγραφος 1 του άρθρου 44 του ελληνικού Συντάγματος ρητά αναφέρει πως σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Συμβαίνει δηλαδή μία σταδιακή απομάκρυνση από την ουσία του πολιτεύματος, μία συνολική αλλοίωση του Συντάγματος.

Πολύ νωρίς το πρωΐ της Τετάρτης έτυχε να βρίσκομαι μέσα σε ένα στούντιο της Ε.Ρ.Τ., όπου οι εργαζόμενοι συνέχιζαν το έργο τους υπό συνθήκες όμως αυτοδιαχείρισης της παραγωγής και διάχυσης της πληροφορίας. Δε σας κρύβω πως συγκινήθηκα με τις πρώτες ανταποκρίσεις από τη Μαδρίτη, τη Ρώμη και το Παρίσι, μηνύματα ενός διεθνούς κύματος αλληλεγγύης που άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά μέσα σε ελάχιστες μόνον ώρες.

Είναι δεδομένο πως ο πολιτικός χρόνος έχει επιβραχυνθεί πάρα πολύ, ενώ η κλεψύδρα του έχει αναποδογυρίσει. Ενδεχομένως βιώνουμε μιαν άτυπη ακόμα προεκλογική περίοδο. Οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση χρειάζεται να θέσουν τον εαυτό τους ενώπιον των ευθυνών τους.

Δεν είναι θέμα μόνο πολιτικής διαφωνίας, είναι θέμα αξιοπρέπειας.

Υ.γ. Είμαστε στην Παρασκευή 14 Ιουνίου δύο χιλιάδες δεκατρία. Σαν σήμερα πριν από εικοσιέξι χρόνια οι νεοέλληνες πανηγυρίζαμε την κατάκτηση του ευρωπαϊκού κυπέλλου καλαθοσφαίρισης, μια σημαντική αθλητική επιτυχία. Τότε ως παιδί επέστρεφα στο σπίτι των γονιών μου, ιδρωμένος από τα παιχνίδια στις αλάνες της γειτονιάς, για να παρακολουθήσω στην Ε.Ρ.Τ. τους αγώνες με πνεύμα άμιλλας και αλληλεγγύης των Ευρωπαίων αθλητών. Απόψε, ως ενήλικας θα βρεθώ για άλλη μια φορά στον οικείο πλέον περιβάλλοντα χώρο της Ε.Ρ.Τ. για να συνδράμω με τη δύναμή μου στον κοινό αγώνα. 

Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en el edificio ocupado de la radiotelevisión griega, en Atenas, durante los días 11, 12 y 13 de junio de dos mil trece.

Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο κατειλημμένο κτήριο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια των ημερών 11, 12 και 13 Ιουνίου δύο χιλιάδες δεκατρία.

Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in the occupied Greek radio television building, during the days of June, 11, 12 and 13, two thousand thirteen.