La condena a las nuevas medidas de austeridad - Η καταδίκη των νέων μέτρων λιτότητας - The condemnation of the new measures of austerity

Χθες το βράδυ μέσα στο κοινοβούλιο ο Έλληνας πρωθυπουργός κατάφερε να πετύχει με οριακή πλειοψηφία ένα νέο πακέτο μέτρων λιτότητας για την ελληνική κοινωνία. Αρωγοί σε αυτήν την προσπάθεια ήταν οι βουλευτές του άλλου κόμματος εξουσίας, του «σοσιαλιστικού». Οι βουλευτές της αυτοαποκαλούμενης δημοκρατικής αριστεράς ήταν απλά παρόντες…

Χαρακτηριστικό ιστορικό σημείο της χθεσινής διαδικασίας είναι πως κόμματα που επί σειρά ετών εμφανίζονταν να διαφωνούν, χθες το βράδυ αλληλοχειροκροτούμενα έσωσαν τη χώρα για άλλη μια φορά. Βέβαια αυτή η σύμπνοια δεν προκαλεί πλέον έκπληξη. Κι αυτό διότι έρχεται ως φανερή επιβεβαίωση να αποκαλύψει τι συμβαίνει επί σειρά δεκαετιών μέσα στην ελληνική κοινωνία. Η μόνη τους διαφωνία όλα αυτά τα χρόνια ήταν στο ποιος είχε ουσιαστικά τη νομή της εξουσίας.   

Ας αναρωτηθούμε λίγο σε τοπικό επίπεδο τι έχει συμβεί σε κάθε πόλη και χωριό της ελληνικής χερσονήσου:
Ποιοι διόριζαν στους δήμους και στις δημόσιες υπηρεσίες;
Ποιοι εξαρτούσαν τις δομές παραγωγής (π.χ. γεωργία και κτηνοτροφία) από τα πολιτικά τους γραφεία δια μέσω της διαχείρισης των ευρωπαϊκών χρημάτων;
Ποιοι έδιναν τις "δουλειές" στους ημέτερους;
Ποιοι έστηναν μη κυβερνητικές οργανώσεις για να αντλήσουν ευρωπαϊκά κονδύλια;
Ποιοι χλευάζανε όσους/-ες ήταν στους δρόμους και διεκδικούσαν το δικαίωμα στη ζωή;
Ποιοι καυτηρίαζαν με υποκριτικό τρόπο το πελατειακό κράτος τη ίδια στιγμή που προωθούσαν τη λειτουργία του καθώς αυτή ήταν συνυφασμένη με την πολιτική τους ύπαρξη;
Ποιοι διορίζονταν σε εταιρείες του δημοσίου με φωτογραφικές προκηρύξεις;
Ποιοι κουνούσαν σημαιάκια για προσωπικό όφελος, λειτουργώντας ως άλλοθι για τον πολιτικό αμοραλισμό που είχε διασπαρεί μέσα στην κοινωνία;
Η λίστα των ερωτημάτων είναι ατελείωτη.

Την ίδια στιγμή στους δρόμους έξω από το ελληνικό κοινοβούλιο, πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να εκφράσει την αντίθεση του στα νέα μέτρα λιτότητας. Οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πάνω από εκατό χιλιάδες συγκεντρωμένους. Αυτό το πλήθος υπέμενε στωικά τη βροχή και σήκωσε στα χέρια του ως ένδειξη αλληλεγγύης σημαίες της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Στο κτίριο της βουλής ανέβαιναν οι τόνοι καθώς ο υπουργός οικονομικών ανακοίνωνε πως τα νέα μέτρα πρόκειται να επηρεάσουν τους υπαλλήλους της βουλής. Η συνεδρίαση διακόπηκε στιγμιαία κι ο υπουργός οπισθοχώρησε υπό το φόβο πως δε θα ψηφίζονταν τα νέα μέτρα.

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποχώρησαν από την αίθουσα συνεδριάσεων, εξήλθαν του κοινοβουλίου και ύψωσαν στα χέρια τους πανό που έγραφε: Καταστρέφετε τη χώρα - Φύγετε τώρα. Στη συνέχεια κατέβηκαν από τον προαύλιο χώρο της βουλής στο δρόμο κι ενώθηκαν με τον κόσμο.

Η ένταση στους δρόμους κορυφώθηκε λίγο αργότερα όταν κάποιοι διαδηλωτές προσπάθησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό. Τότε ξεκίνησαν να ρίχνονται δακρυγόνα με μανιώδεις ρυθμούς από τη μεριά της αστυνομίας και κοκτέιλ μολότοφ από διαδηλωτές. Παράλληλα εμφανίστηκαν τα υπέρ-όπλα υδροβόλα, τα θηριώδη οχήματα που καταβρέχουν με πίεση τα συγκεντρωμένα πλήθη. Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας είχε ήδη σχηματιστεί ένα βαρύ σύννεφο καπνού που δημιουργούσε αποπνικτικές συνθήκες. Υπό αυτές τις συνθήκες κύλησε η βραδιά, κάποια στιγμή ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί ενώ μέσα στο κοινοβούλιο ψηφίζονταν τα νέα μέτρα με οριακή πλειοψηφία και «κάβα» βουλευτές στο καφενείο να περιμένουν την εξέλιξη της ψηφοφορίας για να δράσουν ανάλογα. 
 

Κοινή εκτίμηση, των λογικά σκεπτόμενων ανθρώπων στην Ελλάδα, είναι πως τα νέα μέτρα θα επιτείνουν τη φτώχεια και θα αυξήσουν την ύφεση που διαρκεί ήδη πέντε χρόνια σε μία χώρα που το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται στο 25%. Η αλήθεια είναι πως τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα, δε θύμιζαν με κανένα τρόπο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός οκνηρού δημοσίου υπαλλήλου. Το αντίθετο μάλιστα. Eίναι άλλο θέμα το να είσαι δυσαρεστημένος από τη λειτουργία της δημοκρατίας σήμερα κι άλλο θέμα να εκτιμάς πως δεν υπάρχει δημοκρατία ή πως αυτή έχει καταργηθεί.

Η σημερινή Βουλή έχει προκύψει μετά από μία έντονη κυοφορία που συνέβη μέσα στην ελληνική κοινωνία. Αυτή η κυοφορία πρωτοεμφανίστηκε πολύ δυναμικά στο δημόσιο χώρο και λόγο μέσα από τα κινήματα των πλατειών, όπως αυτά προέκυψαν στην ελληνική χερσόνησο μετά τη μεταλαμπάδευση του κινήματος των Indignados της Ισπανίας το Μάιο του 2011. Μετά τη δημόσια έκφραση αυτού του κινήματος ανατράπηκε η μορφή πολιτεύματος που είχε έντεχνα παγιωθεί για δεκαετίες στην ελληνική πραγματικότητα. Ένα πολίτευμα που αφορούσε σε δημοκρατία με χαρακτηριστικά ανάθεσης. Το πολίτευμα αυτό δημιουργούσε τις προϋποθέσεις και παρακινούσε τον πολίτη να αναθέτει στο κόμμα ή στο βουλευτή της γειτονιάς, τη διαχείριση της προσωπικής του ζωής διά μέσω της λειτουργίας ενός πελατειακού κράτους. Το οποίο σημαίνει πως δεν είναι απαραίτητο να έχει συνεισφέρει κάποιος/-α στο φαινόμενο αυτό μόνον ως δημόσιος υπάλληλος, αλλά μπορεί κάλλιστα να το έχει κάνει ως κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας του ιδιωτικού τομέα.

Σε καμία περίπτωση δε φταίνε όλοι για όλα. Για παράδειγμα υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι με εξαιρετική παιδεία και ηθική, που όντως έχουν προσληφθεί με αξιοκρατικό τρόπο. Αποτελούν όμως εξαιρέσεις. Επίσης υπάρχουν κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που διεύρυναν τον κύκλο εργασιών των επιχειρήσεων τους με χρήματα από κρατικά ταμεία, πολλές φορές δε με συγχρηματοδότηση της ευρωπαϊκής ένωσης. Εν τούτοις οι επιχειρηματίες αυτοί δημιούργησαν δομές παραγωγής μη εξωστρεφείς, οι οποίες ως επί το πλείστον δεν ανταπεξήλθαν στο φαινόμενο της κρίσης λόγω της εξάρτησής τους από το πελατειακό κράτος και τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις. Όλες κι όλοι αυτοί έχουν ονόματα και διευθύνσεις…

Η κουλτούρα της ανάθεσης προωθήθηκε έντονα μέσα στην κοινωνία από τα κόμματα που διαχειρίζονταν την εξουσία κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης έως σήμερα. Η δομή πυραμιδικού τύπου και η ιεραρχική οργάνωση αυτών των κομμάτων διευκόλυνε τη μεγέθυνση του προαναφερόμενου φαινομένου που συστηματικά καλλιεργούσε τον πολιτικό αμοραλισμό. Από το 1990 και μετά έλαβε χώρα η εκρηκτική ανάπτυξη της ιδιωτικής τηλεόρασης και η παράλληλη χρήση των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων με έναν ιδιότυπο ελληνικό, ρουσφετολογικό τρόπο. 

Το φάσμα των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων θεωρείται περιορισμένο και όχι ανεξάντλητο, θεωρούνται "σπάνιος φυσικός πόρος" τον οποίο διαχειρίζεται το κράτος κατά τρόπο αποκλειστικό όπως και τον ορυκτό πλούτο. Για το λόγο αυτό η ραδιοτηλεόραση υπάγεται στον "άμεσο έλεγχο του Κράτους", όπως αναφέρει το άρθρο 15 του Συντάγματος.

Η βαθμιαία εξάρτηση της κεντρικής εξουσίας των εκάστοτε κυβερνήσεων από τους ιδιοκτήτες αυτών των καναλιών, οδήγησε σε μία καθοριστική χειραγώγηση της σκέψης του πολίτη, που από κριτικός τηλεθεατής μετατράπηκε σε τηλεοπτικός καταναλωτής εικόνων και ειδήσεων. Υπό την πίεση αυτής της πολιτισμικής προπαγάνδας η Ελληνίδα κι ο Έλληνας άλλαξαν σταδιακά το πρότυπο ζωής τους. Η παραγωγή αντικαταστάθηκε από την κατανάλωση και η ανάπτυξη ταυτίστηκε ως έννοια με τη μεγέθυνση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Το χρηματιστήριο του 1999 και οι ολυμπιακοί αγώνες του 2004 έδωσαν τις χαριστικές βολές.

Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en el centro de Atenas, el miércoles 7 de Noviembre de 2012.

Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο κέντρο των Αθηνών, την Τετάρτη 7 Νοέμβρη 2012.

Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in the center of Athens on Wednesday, November 7th, 2012.