Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο οικοσύστημα του αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου, κατά τη διάρκεια των ημερών 22 και 30 Μαρτίου, 8 και 11 Απριλίου του δύο χιλιάδες δώδεκα.
Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in the ecosystem of the self-managed park of Navarino, during the days of March, 22th & 30th and April, 8th & 11th, two thousand twelve.
4 σχόλια:
To πάρκο Ναυαρίνου βρίσκεται στο οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Χαριλάου Τρικούπη, Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής, στην περιοχή των Εξαρχείων. To οικόπεδο αυτό ιδιοκτησίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.), προσφέρθηκε το 1990 στο δήμο Αθηναίων για να γίνει πλατεία, με αντάλλαγμα τίτλο μεταφοράς συντελεστή δόμησης σε ιδιοκτησία του Τ.Ε.Ε. στο Μαρούσι. Λόγω καθυστερήσεων και αλλαγών που συνέβησαν στον πολεοδομικό κώδικα της εποχής εκείνης, η ανταλλαγή δεν υλοποιήθηκε με συνέπεια το οικόπεδο να ενοικιάζεται ως πάρκινγκ για πολλά χρόνια.
Στις 7 Μαρτίου 2009 η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων, η πολιτική συλλογικότητα «Εμείς, εδώ και τώρα, για όλους εμάς», γείτονες, συντρόφισσες/σύντροφοι, καθώς και εκατοντάδες δραστήριοι άνθρωποι από άλλες γειτονιές της Αθήνας, οργάνωσαν εκδήλωση όπου αποφασιστικά και ενωμένα κατέλαβαν το χώρο. Όλες και όλοι απαίτησαν η κοινωνική ανάγκη να γίνει πράξη, δηλαδή το πάρκινγκ να γίνει πάρκο! Η αναλογία προσβάσιμων πάρκων ανά άτομο σε εκτάρια για την Αθήνα είναι η χαμηλότερη στην Ευρώπη… Οι πολίτες έσπασαν την άσφαλτο με κομπρεσέρ και κόφτες, ξήλωσαν μέρος του άγονου εδάφους που βρίσκονταν κάτω από την άσφαλτο, έφεραν φορτηγά με χώμα, φύτευσαν δένδρα, θάμνους και άλλα φυτά. Το πάρκο γεννήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείται ως σήμερα.
Οι ελίτ που κατέχουν την εξουσία στην Ελλάδα, συχνά θέτουν σε εφαρμογή μηχανισμούς με τους οποίους φροντίζουν να αποτρέψουν ή να ελέγξουν τις συμπεριφορές των άλλων στο χώρο, εφόσον οι τελευταίοι δεν ακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα του «πολίτη καταναλωτή». Αυτό επιδιώκουν να το καταφέρουν με την ιδωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων, την ποινικοποίηση των μεταναστών και των φτωχών, την πειθάρχηση των ανυπότακτων ομάδων. Το κατειλημμένο πάρκο Ναυαρίνου αναδύεται ως κενό μέσα στους αστικούς λαβύρινθους, ως τόπος εκτόνωσης της πνιγμένης ατμόσφαιρας της πόλης, ως ανάσα απέναντι στα τσιμεντένια τείχη, ως όαση βλάστησης μέσα στην αστική έρημο. Φιλοδοξεί να είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος κήπος της γειτονιάς όπου δημιουργούνται δυνατότητες φιλοξενίας για ένα τμήμα της κοινωνικής ζωής των κατοίκων, καταργώντας παράλληλα τα στερεότυπα της διαφορετικής ηλικίας, καταγωγής, μορφωτικού επιπέδου, κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός πέρα από λογικές κέρδους και ιδιοκτησίας, ένας τόπος παιχνιδιού και περιπάτου, επικοινωνίας και προβληματισμού, άθλησης και δημιουργίας.
Ο βιοκλιματικός ρόλος του αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου είναι σημαντικός, για τη βελτίωση του αστικού μικροκλίματος και τη διάσπαση της μονοτονίας του αστικού τοπίου. Εισάγει την φύση στην πόλη βοηθώντας στην αύξηση του αριθμού των χώρων υψηλής βλάστησης, αποκαθιστά τη ζωτικότητα της πρώην τσιμεντοποιημένης αστικής γης, βοηθά στο κλείσιμο των κύκλων του αστικού μεταβολισμού (δια μέσω της διαχείρισης του νερού, της ενέργειας και της ύλης). Ένα οικοσύστημα δεν είναι ποτέ στατικό, συνεχώς μεταβάλλεται κι εξελίσσεται, μέσα από φυσικές, βιολογικές, χημικές και κοινωνικές διεργασίες που επιτελούνται, με τις οποίες επιτυγχάνεται η παρουσία της βιοκοινότητας και του βιοτόπου που το χαρακτηρίζουν. Εντελώς ανάλογα η βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος του εν λόγω πάρκου εξελίσσεται και εμπλουτίζεται με την πάροδο του χρόνου. Η πλούσια βιοποικιλότητα πολιτικών υπάρξεων που συμμετέχουν στο εγχείρημα ενάντια στη συστημική αντίληψη του πως καθορίζεται ο ελεύθερος χώρος, αποτελεί ένδειξη ύπαρξης μιας κοινότητας και μιας διαδικασίας που μπορεί να λειτουργήσει ως ένα μοντέλο προσιτό και αναπαραγόμενο. Είναι ένα παράδειγμα προς εφαρμογή μέσα στη δύσκολη αναζήτηση της αειφόρου πόλης.
Το πάρκο Ναυαρίνου ως κοινοτικός κήπος της γειτονιάς, επιδρά καταλυτικά στο φυσικό περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής, δίνει υπόσταση στα κινήματα για περιβαλλοντική δικαιοσύνη και βιώσιμη πόλη, που είναι δύο παράγοντες με σημαντική επίδραση στις ζωές των φτωχών. Δυνητικά οι διαδρομές της φύσης μέσα στον αστικό ιστό, χρειάζεται να διασταυρωθούν σε νέα πάρκα. εκεί θα καταλήξουν κι απο κεί νέες διαδρομές θα ξεκινήσουν.
Για περισσότερες πληροφορίες http://parkingparko.espivblogs.net/
El parque de Navarino está situado en una manzana entre las calles Harilaou Trikoupi, Navarino y Zoodoju Pigis, en la zona de Exarchia, en Atenas. Dicha parcela, propiedad de la Cámara Técnica de Grecia (C.T.G.), fue ofrecida al municipio de Atenas en 1990 para convertirse en una plaza a cambio de una licencia para trasladar su edificabilidad a una propiedad de la C.T.G. en Maroussi. Debido a los retrasos y a los cambios que se produjeron en el código urbano de aquella época, el intercambio no se materializó, con la consecuencia de que el solar se alquilara como parking durante muchos años.
El 7 de marzo de 2009, la Iniciativa de Residentes de Exarchia, el colectivo político "Nosotros, aquí y ahora, para todos nosotros", vecinos, compañeras y compañeros, así como cientos de personas de otros barrios de Atenas llenos de iniciativa, organizaron una manifestación durante la cual ocuparon con firmeza y cohesión la parcela. Todos y todas hicieron que la necesidad social se hiciera acción, es decir, que el aparcamiento se convirtiera en parque! La proporción de parques públicos por habitante, en Atenas, es la más baja de toda Europa… Los ciudadanos rompieron el asfalto con compresores y picos, removieron parte de la tierra árida que se encontraba bajo el asfalto, trajeron camiones con tierra, plantaron árboles, arbustos y otras plantas. El parque nació y continúa creándose hasta el día de hoy.
Las élites que poseen el poder en Grecia, a menudo ponen en marcha procedimientos con los cuales procuran prohibir o controlar el comportamiento de las personas de este lugar, puesto que ellas usualmente no siguen las costumbres del "homo consumidoris". Esto se esfuerzan por conseguirlo mediante la privatización de los espacios públicos abiertos, con la criminalización de los inmigrantes y de los pobres y con la persuasión hacia la disciplina de los colectivos más insumisos. El Parque ocupado de Navarino emerge como un vacío dentro de los laberintos urbanos, como un lugar de alivio de la cargada atmósfera de la ciudad, como un respiro frente a los muros de hormigón o como un oasis de vegetación dentro del desierto urbano. Aspira a ser un jardín autogestionado del barrio donde se crean oportunidades para albergar parte de la vida social de los habitantes, eliminando paralelamente los estereotipos de las edades diferentes, orígenes, nivel de estudios y situación económica o social. Se trata de un organismo vivo más allá del la lógica del beneficio y de la propiedad, un lugar de paseo y juego, de comunicación y reflexión, de deporte y creatividad.
El papel bioclimático del parque autogestionado de Navarino es muy importante para la mejora del microclima y romper la monotonía del paisaje urbano. Introduce la naturaleza en la ciudad incrementando el número de sitios de alta vegetación, restaurando la vitalidad de la anteriormente cementada tierra urbana y ayudando al cierre del ciclo del metabolismo urbano a través de la gestión del agua, la energía y la materia. Un ecosistema nunca es estático, siempre cambia y evoluciona mediante procesos físicos, biológicos, químicos y sociales que se establecen, con los cuales se consigue la presencia de la biocomunidad y el hábitat/biotopo que lo caracterizan. Igualmente, la biodiversidad del ecosistema de este parque evoluciona y se enriquece con el paso del tiempo. La rica biodiversidad de seres políticos involucrados en la intervención contra la comprensión sistémica de cómo se determina el espacio libre es indicativa de la existencia de una comunidad y un proceso que pueden servir como modelo accesible y reproducible. Es un ejemplo para su aplicación en la difícil búsqueda de la ciudad sostenible. El parque de Navarino, como jardín comunitario del barrio, produce un efecto catalizador en el medio natural y en la calidad de vida y sustancia los movimientos hacia la justicia ambiental y la ciudad sostenible, dos factores con un impacto muy significativo en las vidas de los pobres. Potencialmente, las vías de la naturaleza dentro del tejido urbano es necesario que se crucen en nuevos parques; allí desembocarán y desde allí comenzarán nuevas rutas.
Para más información http://parkingparko.espivblogs.net/
Navarino Park is located in a block between Harilaou Trikoupi, Navarino and Zoodoju Pigis streets, in the area of Exarchia in Athens. The plot, owned by the Technical Chamber of Greece (T.C.G.), was offered to the municipality of Athens in 1990 in order to become a square. The T.C.G. received in exchange a license of building coefficient’s transfer in Maroussi. Due to delays and changes that occurred in the area’s urban planning of that time however, the exchange did not materialize resulting in to the site being rented as a parking for many years.
On March 7, 2009, the Initiative of Exarchia Residents, the political collectivity "We, here and now, for all of us", neighbors, fellow citizens, and hundreds of people from other neighborhoods of Athens all united, organized a demonstration during which they decisively occupied the plot. All of them demanded that the social need prevails i.e. that the parking becomes a park! After all, the proportion of public parks per person in Athens is the lowest in Europe... The people broke the asphalt with compressors and beaks, removed the dry ground that was underneath, brought trucks with soil and planted trees, shrubs and other plants. Likewise, a new park was born and is developing until today.
The elites who hold power in Greece, often put in place procedures that seek either to control or to prohibit the behavior of people that do not follow the habits of the "homo consumidoris". They are trying to achieve this through the privatization of public space, the criminalization of immigrants and the poor and by “forcefully disciplining” the most rebellious groups. Navarino occupied Park emerges as an open space within the urban labyrinth, as a place of relief from the city’s charged atmosphere, as a respite from the concrete walls, as a green oasis within the urban desert. It is hoped to be a self-managed garden where opportunities to house part of the inhabitants’ social life are created, eliminating in the same time the stereotypes of different ages, backgrounds, education and economic or social status. It is a living body beyond the logic of profit and property, a place to walk and play, to do sports, to communicate and reflect, to be creative.
The bioclimatic role of the self-managed Navarino Park is very important to improve the microclimate of Athens and break the monotony of the urban landscape. It gives the busy city a breath by increasing the number of sites with high vegetation and by restoring the vitality of previously cemented urban land. It also helps ending the cycle of urban metabolism through water management, material and energy. An ecosystem is never static, it is always changing and evolving through physical, biological, chemical and social processes. These processes are also influencing the presence of the bio-community and habitat / bio-tope that characterize this system. Similarly, the biodiversity of this park is developing and expanding over time.
The rich “biodiversity” of political beings that are participating in this endeavor against the systemic understanding of how to determine the free space is indicative of the existence of a community and a process that can serve as an accessible and reproducible model. It is an example for further application into the difficult search for the sustainable city. Navarino Park, as a neighborhood community garden, produces a catalytic effect on the environment and quality of life; it further enhances the movements towards environmental justice and sustainable city, two factors with a significant impact on the lives of the poor. Potentially, the ways of nature are crossing into new parks within the urban fabric; they will lead there and from there new routes will start.
For more information http://parkingparko.espivblogs.net/
Δημοσίευση σχολίου