Días de solidaridad - Hμέρες αλληλεγγύης - Days of solidarity

Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en el centro de Atenas durante los días 9, 12 y 15 de enero de dos mil doce trece.

Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο κέντρο των Αθηνών κατά τη διάρκεια των ημερών 9, 12 και 15 Ιανουαρίου του δύο χιλιάδες δεκατρία.

Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in the center of Athens, during the days of  9, 12 and 15 of January of two thousand thirteen.

9 de enero, actividad de solidaridad en frente del ministerio griego de finanzas  

9 Ιανουαρίου, δράση αλληλεγγύης μπροστά από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών

January 9, activity of solidarity in front of the Greek Ministry of Finance

12 de enero, manifestación  de solidaridad con las ocupaciones y los centros sociales auto-organizados

12 Ιανουαρίου, διαδήλωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους

January 12, manifestation of solidarity with occupations and self-organized social centers

 

15 de enero, concentración de solidaridad en la esquina de las calles Lelas Karaiani y I. Drosopulu

15 Ιανουαρίου, συγκέντρωση αλληλεγγύης στη συμβολή των οδών Λέλας Καραγιάννη και Ι. Δροσοπούλου

January 15, concentration of solidarity at the junction of Lelas Karagianni & I. Drosopoulou streets

 

    

Είναι αλήθεια πως τις προηγούμενες ημέρες αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, όχι όλοι απαραίτητα αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αναρχικοί, βγήκαν στο δρόμο προκειμένου να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους με τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους που έχουν μπει στο στόχαστρο της τρικομματικής κυβέρνησης από τις 20 Δεκεμβρίου του παρελθόντος έτους. Αυτή είναι μία είδηση που έχει περάσει «στα ψιλά» για πολλά ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κάποια από αυτά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν καταλάβει ήδη από το 1990 τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που αποτελούν δημόσιο αγαθό το οποίο διαχειρίζεται το κράτος κατά τρόπο αποκλειστικό όπως και τον ορυκτό πλούτο της χώρας (άρθρο 15 του ελληνικού Συντάγματος). Τότε ήταν η εποχή που ορισμένοι τωρινοί τηλεαστέρες της τηλεοπτικής ειδησεογραφίας χρυσοπληρώνονταν τη μεταγραφή τους από την καθοδήγηση των κομματικών τους νεολαιών στη μαζική χειραγώγηση των ειδήσεων εν γένει.

Μόλαταυτα στις μέρες μας πολύς κόσμος εκφράζει τη συμπαράστασή του στα προαναφερόμενα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που έχουν εξαπλωθεί σε πολλές γωνιές της ελληνικής χερσονήσου. Εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης τα οποία δεν είναι ελληνικό φαινόμενο μόνον αλλά μία ευρεία διαδεδομένη πρακτική σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η θεματολογία τους ποικίλει και εν πολλοίς αφορά σε στεγαστικές καταλήψεις, κοινωνικά-πολιτιστικά κέντρα, αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα και αγρούς, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία, βιβλιοθήκες, ραδιοφωνικούς σταθμούς, συλλογικότητες αγροτικής παραγωγής, διαδικτυακές δομές αντιπληροφόρησης κ.τ.λ. Ανάλογης φιλοσοφίας και πολιτικής πράξης εγχειρήματα μπορούμε να συναντήσουμε σε πόλεις όπως η Κοπεγχάγη, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Βαρκελώνη κ.α.. Σήμερα στο Βερολίνο μπορεί ο επισκέπτης να συναντήσει περίπου 200 παρόμοιους χώρους.

Επί της ουσίας σε πολλούς από αυτούς τους χώρους, με καθαρά αντιιεραρχικά και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά, επιχειρείται με λόγια και έργα να λάβουν σάρκα και οστά έννοιες όπως Αλληλεγγύη, ανθρώπινη Αξιοπρέπεια, Ελευθερία, κοινωνική Δικαιοσύνη και Ισότητα.
Tότε όμως γιατί μπαίνουν στο στόχαστρο;

Διότι τις τελευταίες ημέρες του προηγούμενου έτους τέθηκε σε εφαρμογή από την κυβέρνηση μία διαδικασία τεχνητής πόλωσης και αντιπαράθεσης με απώτερο σκοπό την πολιτική και κοινωνική όξυνση. Δεν είναι τυχαίο πως αυτή η διαδικασία ξεκίνησε να εφαρμόζεται την ίδια χρονική περίοδο που την ειδησεογραφία απασχολούσε έντονα το φαινόμενο με τις λίστες ονομάτων που έχουν διώξει εκτός χώρας σημαντικά χρηματικά κεφάλαια. Με λίγα λόγια όλος αυτός ο πλούτος που φιγουράρει στις λίστες επωνύμων που κρύβονταν τόσα χρόνια στα συρτάρια ορισμένων υπουργικών γραφείων. Ο πολύς ντόρος, που δημιουργήθηκε σχετικά με τους εμπλεκόμενους και τις εμπλεκόμενες στις προαναφερόμενες λίστες, προκαλεί έντονους τριγμούς στο ιδεολογικοπολιτικό οικοδόμημα της κεντρικής εξουσίας.

Σε επίπεδο λειτουργίας της δημοκρατίας συμβαίνει μέσα στο κοινοβούλιο μία σειρά διατάξεων να βαφτίζονται ως πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ούτως ώστε να επιβάλλεται ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης με κοινοβουλευτικό φόρεμα. Απόρροια αυτών των πράξεων είναι η δυσμενέστερη θέση που πρόκειται να βρεθεί ο ελληνικός λαός μέσα στους επόμενους δύο μήνες καθώς δεν μπορούν οι απλοί πολίτες να πληρώνουν τόσους πολλούς φόρους. Παράλληλα μέσα στην κοινωνία, στα μάτια όλο και περισσότερου κόσμου απαξιώνεται η παραδοσιακή μορφή αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που έχει οδηγήσει σε χρεοκοπία το κράτος και σε μία πρωτοφανή εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία. Η συνταγή του Μνημονίου που εφαρμόζεται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει παταγωδώς αποτύχει. Οι χιλιάδες αυτοκτονίες, τα εκατομμύρια ανέργων, οι δεκάδες χιλιάδες άστεγοι, τα σπίτια χωρίς θέρμανση κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η συρρίκνωση των παραγωγικών δομών της χώρας, η διάλυση της υγείας και της παιδείας, ο υποσιτισμός πολλών παιδιών και οι λιποθυμίες τους από ασιτία μέσα στις σχολικές αίθουσες είναι λίγα από τα αποτέλεσμα αυτής της συνταγής. Με άλλα λόγια προκαλείται μία βίαιη και άμεση προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης προκειμένου να καλλιεργηθεί το έδαφος όπου πάνω του θα στρωθεί ο δρόμος της «ανάπτυξης».

Συμβαίνει όμως οι απόγονοι της προαναφερόμενης μεσαίας τάξης να διαθέτουν ισχυρά βιογραφικά σημειώματα που αντιμάχονται στα ίσια τα σχέδια που προσπαθούν να επιβληθούν πάνω τους, ήδη από την εποχή των ανακοινώσεων του ανεκδιήγητου εκείνου πρωθυπουργού στο Καστελόριζο το Μάιο του 2010.  Οι νέοι με αφετηρία το Δεκέμβρη του Αλέξανδρου και όχι μόνο, έχουν βγει στους δρόμους προκειμένου να πάρουν πίσω τις ζωές τους. Από την άλλη μεριά με αρχή τα κινήματα των πλατειών και εντεύθεν αρκετοί άνθρωποι μεγαλύτερων ηλικιών, που μέχρι τότε είχαν επαναπαυθεί στη βόλεψη της ανάθεσης δε συμμετείχαν στα κοινά και ιδιώτευαν, ξεκίνησαν να εμπλέκονται αυτόβουλα και δραστήρια με τις ανοιχτές συνελεύσεις των πλατειών. Στις μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αυτοί οι νοικοκυραίοι ήταν που φόρεσαν αντιασφυξιογόνες μάσκες, έννοιωσαν το μαλόξ, ήπιαν ριοπάν, συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής, πολέμησαν για τα άνεργα παιδιά τους και διεκδίκησαν τις ζωές τους. Αυτές οι συγκεντρώσεις είναι που μέσα σε ένα χρονικό διάστημα τριών ετών έχουν συνδράμει σημαντικά στο να αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό των χρόνων της μεταπολίτευσης, να πέσουν δύο κυβερνήσεις και να γνωστοποιηθούν εγκλήματα που συνέβησαν από υπουργούς εις βάρος του ελληνικού λαού.

Ουσιαστικά  το προαναφερόμενο ρεύμα άρχισε να τεκμηριώνει μία καινούρια ριζοσπαστική πολιτική οπτική στις αρχές του καλοκαιριού του δύο χιλιάδες έντεκα. Μαζί με το ρεύμα αυτό ένα τμήμα της σύγχρονης Αριστεράς εκείνης της εποχής φρόντισε να προσπαθήσει να ακούσει τον παλμό του κόσμου. Ιστορικά το φαινόμενο αυτό συνέβη στην ελληνική χερσόνησο λίγες ημέρες μετά τη δέκατη πέμπτη του Μάη (15Μ) της Πόρτας του Ήλιου της Μαδρίτης. Με οριζόντια αντίληψη στην αποδόμηση της εξουσίας και με σαφή άρνηση στα ιεραρχικά δόγματα που πρόσταζαν ακροδεξιά τσιράκια. Τότε ήταν η χρονική περίοδος που ξεκίνησε να αρθρώνεται έντονα μέσα στο δημόσιο χώρο η έννοια της άμεσης δημοκρατίας η οποία μπορεί να προσφέρει ενεργά πολιτικά υποκείμενα. Μία έννοια που βρίσκεται ήδη σε σύγκρουση, στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία που προκρίνει την κλασική αντιπαράθεση με τη Δεξιά.

Αντί για επίλογο στην πρώτη ανάρτηση της νέας χρονιάς θέλω να γράψω τις λέξεις του Μάνου Χατζιδάκι:
Και πρώτα απ’όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης και ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’άστρα;