Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στην Αθήνα, μεταξύ Φεβρουαρίου 2010 και Mαρτίου 2012.
Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in Athens, between February 2010 and March of 2012.
Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012
Veinticinco meses de manifestaciones en Atenas - Εικοσιπέντε μήνες διαδηλώσεων στην Αθήνα - Twenty-five months of demonstrations in Athens
Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en Atenas, entre el Febrero de 2010 y el Marzo de 2012.
Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στην Αθήνα, μεταξύ Φεβρουαρίου 2010 και Mαρτίου 2012.
Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in Athens, between February 2010 and March of 2012.
Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στην Αθήνα, μεταξύ Φεβρουαρίου 2010 και Mαρτίου 2012.
Photo shoots by © Dimitris V. Geronikos in Athens, between February 2010 and March of 2012.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Στις φωτογραφίες αυτής της ιστορίας πρωταγωνιστούν γυναίκες και άνδρες που ψάχνουν δύο σημαντικά θεμέλια: το χώρο και το χρόνο για να αλλάξουν την κατάσταση. Είναι μια σειρά αποτελούμενη από φωτογραφίες και αφηγήσεις από το κέντρο των Αθηνών, που έχω πραγματοποιήσει από το Φεβρουάριο του 2010 έως το Μάρτιο του 2012. Αφότου εφαρμόστηκαν τα πρώτα μέτρα λιτότητας, το Φλεβάρη του 2010, οι Έλληνες έχουν δαπανήσει 25 μήνες κατά τη διάρκεια των οποίων κάθε φορά έπρεπε να σφίγγουν κι άλλο το ζωνάρι, τους έχουν ζήσει με μια καθαρή αίσθηση προμνησίας (: déjà vu). Το πρόβλημα είναι πως τα μέτρα αυτά, αν και αποτρέπουν προσωρινά την ελληνική χρεωκοπία, δεν λύνουν τα βασικά προβλήματα μιας οικονομίας καταδικασμένης σε ύφεση για πολλά χρόνια. Μια νέα πραγματικότητα έχει εισβάλλει στην καθημερινή ζωή και στο δημόσιο χώρο της ελληνικής χερσονήσου.
Ο δημόσιος χώρος καταλαμβάνει μια θέση στη μνήμη. Περνάς από τη μία φωτογραφία στην άλλη, με τον ίδιο τρόπο σα να ανοίγεις πόρτες, κοιτάς κι εμφανίζεται το φαινόμενο της κρίσης. Στην Αθήνα φαίνεται πως ο χρόνος έχει ήδη συλληφθεί. Το να φωτογραφίζεις είναι όπως ένα κλειδί για να ανοίγεις τις πόρτες μέσω των οποίων θα ταξιδέψεις σ’ ένα πολιτισμό και σε μία χώρα, στην κατανόηση του τρόπου ζωής.
«Ζούμε στη μνήμη μας», είπε ο Ζοσέ Σαραμάγκο.
Στην Ελλάδα ζούμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο χείλος του γκρεμού, με δυνατά συλλαλητήρια στους δρόμους και την οικονομία τόσο φλεγόμενη όσο οι ίδιοι δρόμοι. Στις πιο απoμονωμένες οδούς εμφανίζεται μια υποχθόνια εχθρότητα, αλλά περισσότερο επικίνδυνη καθώς επηρεάζει τους φτωχούς κυρίως μετανάστες της Ανατολής, που κάποιοι τους βλέπουν με αυξανόμενη καχυποψία. Το δράμα της ανεργίας, η οποία έχει αναρριχηθεί στο 20,9% το Νοέμβριο του 2011 (1.029.587 άνεργοι/-ες), ψηλαφείται σε αυτές τις εντάσεις με τους μετανάστες, στα κλειστά καταστήματα στο κέντρο της πόλης, στην υποβάθμιση κάποιων περιοχών. Τα 11 εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται επί ποδός πολέμου μπροστά σε ένα πανόραμα ατελείωτης εξαθλίωσης, ενώ τα άλλα 500 εκατομμύρια κατοίκων της Ευρωπαϊκής Ένωσης παρακολουθούν πως μια κρίση του ευρώ μπορεί να τελειώσει την Ευρώπη ως ιδέα. Η δημοσιονομική κρίση φαίνεται να απογυμνώνει το ιδανικό της Ευρώπης από το ρομαντισμό που την περιέβαλλε.
Las fotografías de esta historia están protagonizadas por mujeres y hombres que buscan dos fundamentos importantes: el espacio y el momento de cambiar la situación. Es una serie compuesta de fotografías y relatos del centro de Atenas, que he venido realizando desde febrero de 2010 hasta marzo de 2012. Desde que se adoptaron las primeras medidas de austeridad, en febrero de 2010, los griegas han visto transcurrir 25 meses en los que cada vez tenían menos agujeros con los que apretar el cinturón y que han vivido con una clara sensación de déjà vu. El problema es que estas medidas, aunque evitan temporalmente el default griego, no solucionan los problemas de fondo de una economía condenada a la recesión durante muchos años. Una realidad nueva ha entrado en la vida cotidiana y en el espacio público de la península helena.
El espacio público ocupa un hueco en la memoria. Vas de una foto a otra, del mismo modo que si vas abriendo puertas, miras, y aparece el fenómeno de la crisis. En Atenas parece que el tiempo se haya detenido. Fotografiar es una llave para abrir las puertas por las que transitamos hacia una cultura, un modo de entender la vida, un país.
‘Vivimos en nuestra memoria’, dijo José Saramago.
En Grecia vivimos una larga época al borde del precipicio, con fuertes revueltas callejeras y con los mercados tan quemados como las propias calles. En las calles más recónditas aparece una hostilidad más soterrada, pero también más peligrosa: la que afecta a los desfavorecidos, en buena medida inmigrantes orientales, a los que algunos griegos miran con un recelo creciente. El drama del paro, que ha escalado hasta el 20.9% al final de noviembre (1.029.587 desempleados y desempleadas), se palpa en esas tensiones con los inmigrantes, en los locales comerciales cerrados del centro de la ciudad, en la degradación de algunas zonas. Los 11 millones de griegos están en pie de guerra ante un panorama de empobrecimiento sin límites y los demás 500 millones de habitantes de la Unión Europea observan cómo una crisis del euro puede acabar con la idea de Europa. La crisis fiscal parece estar destruyendo el parte del romanticismo que rodeaba el ideal de Europa.
The protagonists in this photo story are men and women looking for two important principles: space and time to change the situation. It is a series of pictures taken and stories taking part, in the centre of Athens, from February 2010 to March 2012. Since the first austerity measures implementation, in February 2010, the Greeks have spent 25 months in which, living with a clear sense of déjà vu, they have to tighten their belt more and more. The problem with these measures is that although they prevent temporally the Greek default, they do not solve the structural problems of an economy doomed to recession for many years. A new reality has entered in everyday life and in the public space of the Hellenic peninsula.
Public space occupies a place in memory. You pass from one photo to another, as if you're opening doors, and the crisis phenomenon appears. In Athens it seems like time has paused. Photography is a key to open the doors through which we travel to a culture, a way of understanding the life and the country.
'We live in our memory", said Jose Saramago.
In Greece we live for a long time on the brink of the precipice, with strong street riots and the economy burnt in flames as the streets themselves. On the isolated streets an underground hostility arises, which mainly affects the poor immigrants from the Middle East, who some Greeks see them with growing suspicion. The drama of unemployment, which has escalated to 20.9% at the end of November 2011 (1,029,587 unemployed), is identified at the tensions with immigrants, at the closed shops of downtown, at the degradation of some areas. 11 million Greeks are at war, facing a background of endless impoverishment and at the same time, 500 million European Union citizens are watching a euro crisis which may destroy Europe as an idea. The fiscal crisis appears to denude the Europe ideal of the romance sense it surrounded it.
Μπράβο φίλε!
Πολύ καλές εικόνες!
Πολύ καλές φωτογραφίες και εξ ίσου δυνατό κείμενο
Γιάννης Ν.
Πολύ ωραίες φωτογραφίες Δημήτρη και το κείμενο εξαιρετικό
Δημοσίευση σχολίου