Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en el ecosistema de las lagunas de Mesolongi y Etoliko en Etoloakarnania, el día 14 de Septiembre de dos mil doce.
Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο οικοσύστημα των λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου-Αιτωλικού στην Αιτωλοακαρνανία, στις 14 Σεπτεμβρίου δύο χιλιάδες δώδεκα.
The photographs are taken by © Dimitris V. Geronikos in the ecosystem of the lagoons of Mesolonghi-Etoliko in Etoloakarnania, on 14th September two thousand twelve.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
6 σχόλια:
Αρκετά παιδικά καλοκαίρια την εποχή που ο πατέρας μου δούλευε στην ιερή πόλη Μεσολογγίου (όπως επίσημα ονομάζεται), ταξιδεύαμε οικογενειακά εκεί, κάθε μέρα σχεδόν για να απολαύσουμε τη θάλασσα. Μέχρι την πολυπόθητη θάλασσα διασχίζαμε ένα ολόκληρο οικοσύστημα που περιελάμβανε υδροβιότοπους, υδροχαρή δάση, αλυκές, ιχθυοτροφεία, βάλτους και λασποτόπια. Όλα αυτά αποτελούν τμήμα του εθνικού πάρκου που βρίσκεται μεταξύ των εκβολών των ποταμών Αχελώου στα δυτικά και Εύηνου στα ανατολικά, ένα μοναδικό μωσαϊκό από μικρές λίμνες, έλη και πλούσια βιοποικιλότητα. Είναι ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους στη νότια Ευρώπη και σίγουρα ένα από τα καλύτερα μέρη για παρατήρηση πουλιών στη Μεσόγειο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως συγκαταλέγεται στις προστατευόμενες περιοχές της συνθήκης Ramsar καθώς και στο δίκτυο προστατευμένων οικοτόπων κοινοτικού ενδιαφέροντος Natura 2000. H Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου-Αιτωλικού είναι ο μεγαλύτερος ενιαίος υγρότοπος της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα ενιαία συμπλέγματα λιμνοθαλασσών στη Μεσόγειο.
Από τη δεκαετία του 1960 και μετά η λιμνοθάλασσα αντιμετωπίστηκε ως χώρος παραγωγής αλατιού. Στο εσωτερικό των λιμνοθαλασσών υπήρχαν κλειστές λεκάνες που δε δέχονταν γλυκά νερά, παράλληλα όμως είχαν περιορισμένη επικοινωνία με τη θάλασσα, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι να ξεραίνονται εντελώς. Η εξάτμιση του θαλασσινού νερού εναπόθετε εκεί μεγάλες ποσότητες αλατιού. Τα φυσικά αυτά αλατοπήγια αξιοποιήθηκαν γρήγορα από τους ανθρώπους που υποβοήθησαν τις φυσικές διαδικασίες για να αυξήσουν την παραγωγή, δημιούργησαν έτσι τις πρώτες αλυκές. Το αλάτι έγινε ένα από τα κύρια προϊόντα της περιοχής. Κατασκευάστηκαν έργα αποξήρανσης και αλυκοποίησης που περιόρισαν την έκταση της λιμνοθάλασσας από τα 190.000 στις 160.000 χιλιάδες στρέμματα, έργα που μετέβαλλαν τις φυσικοχημικές και οικολογικές παραμέτρους της ισορροπίας του πλούσιου υδρόβιου ενδιαιτήματος. Σήμερα μετά τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις της περιόδου 1960-1995 το εν λόγω οικοσύστημα αποτελείται από ένα σύστημα 6 λιμνοθαλασσών των οποίων η έκταση ανέρχεται περίπου στα 150.000 στρέμματα. Η ευρύτερη περιοχή του υδροβιότοπου περιλαμβάνει παράκτια ενδιαιτήματα, βάλτους, αλυκοποιημένες εκτάσεις αλλά και αποστραγγισμένες γαίες που αποδόθηκαν στη γεωργία. Η εκβολή πολλών αποστραγγιστικών δικτύων της ευρύτερης καλλιεργήσιμης γης μέσα στη λιμνοθάλασσα, έχει προκαλέσει πτώση της αλατότητας και αύξηση των φωσφορικών και νιτρικών αλάτων. H αύξηση της συγκέντρωσης των αλάτων αυτών οδήγησε τοπικά σε υπερβολική αύξηση του φυτοπλαγκτού, του οποίου η φωτοσύνθεση απελευθερώνει οξυγόνο στο νερό, ενώ η βιολογική αποσύνθεση (σάπισμα) καταναλώνει οξυγόνο. Η αύξηση του φυτοπλαγκτού στη λιμνοθάλασσα δε συμβαδίζει με αύξηση του ζωοπλαγκτού άρα και ιχθυοπαραγωγής, γεγονός που φανερώνει διατάραξη στη λειτουργία της τροφικής αλυσίδας. Το φυτοπλαγκτόν συνήθως σαπίζει αχρησιμοποίητο στο βυθό προκαλώντας έλλειψη οξυγόνου. Τα φωσφορικά και νιτρικά άλατα είναι σημαντικοί ρυθμιστικοί παράγοντες εκεί όπου η ελάττωσή τους είναι αναγκαία προκειμένου να ελεγχθεί το φαινόμενο του ευτροφισμού.
Η Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου - Αιτωλικού είναι ένας φυσικός τόπος συγκέντρωσης και ανάπτυξης νεαρών θαλάσσιων ψαριών. Τα ψάρια παραμένουν στη λιμνοθάλασσα 6 με 7 μήνες και στη συνέχεια εξέρχονται πάλι στη θάλασσα προκειμένου να ωοτοκήσουν και να προφυλαχθούν από τα κρύα του χειμώνα. Οι άνθρωποι έμαθαν να εκμεταλλεύονται τις μετακινήσεις των ψαριών από και προς τις λιμνοθάλασσες και να τα παγιδεύουν μέσα σε μεγάλες περιφράξεις, σχηματίζοντας φυσικά ιχθυοτροφεία, τα «ιβάρια» ή «διβάρια». Τα ιβάρια έχουν σχήμα τραπεζίου και κατασκευάζονται μπροστά στα ανοίγματα με τα οποία επικοινωνούν οι λιμνοθάλασσες με τη θάλασσα. Το φυσικογεωγραφικό χαρακτηριστικό που ουσιαστικά συντηρεί την ύπαρξη της λιμνοθάλασσας είναι ο φραγμός που τη χωρίζει από τη ανοιχτή θάλασσα. Κατά τόπους στις ακτές των λιμνοθαλασσών σχηματίζονται λασπότοποι χωρίς καθόλου ή με ελάχιστη βλάστηση, που συντηρούν όμως μεγάλους πληθυσμούς βενθικής ενδοπανίδας. Κατά τις περιόδους της μετανάστευσης όταν οι προαναφερόμενες περιοχές είναι υγρές, συγκεντρώνουν μεγάλα κοπάδια παρυδάτιων πουλιών επειδή βρίσκουν εκεί άφθονη τροφή. Το οικοσύστημα διαθέτει τη δική του χαρακτηριστική πανίδα ενώ οι ζώνες βλάστησης είναι διακριτές και αντιπροσωπεύουν μια μετάβαση από το θαλάσσιο στο χερσαίο περιβάλλον.
Είναι φανερό πως πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους υδροβιότοπους της Ευρώπης τόσο οικολογικά όσο και οικονομικά. Μετά από πολλά χρόνια κωλυσιεργιών και προστίμων για το ελληνικό κράτος δημιουργήθηκε ο φορέας διαχείρισης τoυ εθνικού πάρκου λιμνοθάλασσας. Ο φορέας είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που ιδρύθηκε το 2002 με το νόμο 3044/2002. Ουσιαστικά ο φορέας χρηματοδοτείται από ευρωπαϊκά χρήματα με βασικό σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και προστασία του φυσικού οικότοπου κοινοτικού ενδιαφέροντος αρμοδιότητάς του. Χαρακτηριστικά στο προαναφερόμενο οικοσύστημα έχουν καταγραφεί από το φορέα καταπατήσεις για οικιστική χρήση και αυθαίρετη δόμηση στις διάφορες περιοχές του Πάρκου (πάνω από 1.000 αυθαίρετες κατασκευές). Επίσης είναι εμφανές το έλλειμμα υποδομών που αφορούν στη διαχείριση των αστικών απορριμάτων, στην πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων και απόρριψης των υγρών αποβλήτων βιοτεχνιών στα νερά της λιμνοθάλασσας.
Η συνειδητοποίηση της διεθνούς αξίας του συγκεκριμένου εθνικού πάρκου αποτελεί προϋπόθεση για την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων και την κατανόηση της πρόσθετης αξίας των τοπικών αλιευτικών, γεωργικών, κτηνοτροφικών και οικοτουριστικών προϊόντων. Το ζητούμενο σήμερα είναι η δημιουργία πρότυπων δομών ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης με ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων για όλες τις ηλικίες, τις οικογένειες και τα σχολεία. Δομές που να προσφέρουν στους επισκέπτες δυνατότητα για εκδρομές με βάρκες, μονοπάτια πεζοπορίας, διαδρομές ποδηλασίας, παρατηρητήρια πουλιών, θεματικές κατασκηνώσεις για παιδιά και νέους που θέλουν να ζήσουν κάποιο χρόνο στη φύση, γαστρονομικές απολαύσεις και ντόπια αγροτικά προϊόντα. Χρειάζεται να αναδειχθούν οι ευκαιρίες για τη δημιουργία εναλλακτικού τουρισμού στο οικοσύστημα του υδροβιότοπου, με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδυάζεται η δημιουργία εργασίας μέσα στο φυσικό περιβάλλον σε αρμονία με το οικολογικό απόθεμα της περιοχής. Ενδεχομένως η διεύρυνση του εθνικού πάρκου με την ένταξη της λιμνών Τριχωνίδας και Λυσιμαχίας μπορεί να λειτουργήσει ως ένας ενιαίος φορέας αειφόρου διαχείρισης όμορων και συγκυνωνούντων προστατευόμενων περιοχών.
Σε αντίθεση με όλα τα προαναφερόμενα στα πλαίσια της συρρίκνωσης των οργανισμών, το περασμένο καλοκαίρι κάποια υπουργεία της σημερινής κυβέρνησης προωθούσαν τη συγχώνευση του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου με αυτούς των Υγροτόπων «Αμβρακικού και Στενών» και «Εκβολών Καλαμά και Αχέροντα». Ο νέος φορέας διαχείρισης σχεδιάζονταν να έχει έδρα την Άρτα μία πόλη που βρίσκεται περίπου 110 χιλιόμετρα μακρυά από τη λιμνοθάλασσα! Καθώς φαίνεται πρόκειται για ένα νέο σχέδιο νεοελληνικής πρωτοτυπίας με ευρωπαϊκή απήχηση. Η φιλοσοφία μίας τέτοιας πολιτικής βούλησης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα λογικής ενός πελατειακού κράτους, όπου οι αποφάσεις για τόσο σημαντικά θέματα λαμβάνονται από υστερόβουλους πολιτικούς σε συνεργασία με ευνοημένους τους κρατικούς υπαλλήλους. Κρατικοί υπάλληλοι που στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν διοριστεί σε νευραλγικές υπηρεσίες του δημοσίου τομέα όχι λόγω του εύρους των επιστημονικών τους γνώσεων και ικανοτήτων, αλλά μέσω της πιστοποίησης των πολιτικών φρονημάτων τους από τους φονταμεταλιστές καρεκλοάρχοντες των πολιτικών κομμάτων που κυβερνούν. Ένα φεουδαρχικό σύστημα εξουσίας που αντιμετωπίζει το νεοελληνικό κράτος ως τσιφλίκι του καθώς παράλληλα φροντίζει να διαβάλλει όσους με παρρησία και αυταπάρνηση ασκούν κριτική και αντιστέκονται.
Πέρα από τις υποδείξεις των οικονομικών θεωριών, για πολλά χρόνια την Ελλάδα παρασιτεί ένας κλάδος επαγγελματιών πολιτικών που έχει παράξει το σύγχρονο σύστημα εξουσίας. Αυτό το σύστημα εξουσίας με αποτυχημένη πολιτική συνταγή οδηγεί σε εξαθλίωση την κοινωνία και τους πολίτες της, καθώς είναι πλέον γεγονός πως η χώρα βιώνει τον πέμπτο χρόνο ύφεσης και δυστυχίας. Ανάλογο παράδειγμα δημόσιας διοίκησης αποτελεί η διαχείριση του ονομαζόμενου Ε.Σ.Π.Α. (: Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς, το οποίο αφορά σε ευρωπαϊκά χρήματα). Η απορρόφησή των χρημάτων του Ε.Σ.Π.Α. την περίοδο 2007-2009 ήταν 730 εκ. ευρώ όταν ο στόχος απορρόφησης είχε καθοριστεί στα 9 δις. ευρώ. Δηλαδή κατά τη διάρκεια της πιο κρίσιμης χρονικής περιοδού πριν την εισαγωγή του φαινομένου της οικονομικής κρίσης στη χώρα, η αποτελεσματικότητα απορρόφησης ευρωπαϊκών χρημάτων από το ελληνικό κράτος ανήλθε μόλις στο 8.1%. Το 42% δε των απορροφούμενων χρημάτων επέστρεψε στις τσέπες των ευρωπαϊκών εταιρειών δια μέσω των εισαγωγών που πραγματοποιήθηκαν στην ελληνική χερσόνησο. Οι μεγαλύτερες καθυστερήσεις στην απορρόφηση των ευρωπαϊκών χρημάτων αφορούσαν στο περιβάλλον.
Zografises! Yperoxes
E.
μπραβο σου Δημητρη!!πολυ καλες φωτο κ αρκετη πληροφορηση με πολυ σ
ημαντικες κ ενδιαφερουσες απο καθε αποψης πληροφοριες!!!γιατι η ελλαδα εχει τοσο πλουτο σε ολους τους τομεις κ μερικοι το κρυβουν η το μειωνουν για να μπορεσουν να τα ξεπουλησουν ολα σε τιμες εξευτελιστικες χωρις να σεβονται ουτε το περιβαλλον ουτε τους ανθρωπους που ζουν απο αυτο!!πρεπει να αναδεικνυουμε τη χωρα μας με καθε τροπο κ αυτο που κανεις εσυ ειναι πολυ σημαντικο!!!
δημήτρη αξιοποιήσαμε τις φωτογραφίες σου για το δημοτικό παρκο αγρινιου σε μια αναρτηση σε τοπικό ιστολογια. ελπιζουμε να συμφωνεις. το link ειναι http://paroksismos.squat.gr/?p=3083
Δημοσίευση σχολίου