Πρωί Παρασκευής.
Ξύπνησα για πρώτη φορά στο νέο σπίτι των φίλων στη Σάντα Κολόμα δε Γκραμενέτ, με μια μικρή αγωνία για το τι θα βίωνα σε αυτό το ταξίδι. Ετοίμασα καφέ, προσγειώθηκα στην Καταλανική πραγματικότητα, έγραψα δύο γραμμές στο βιβλίο μου και βγήκα στο δρόμο για να περιπλανηθώ στη γειτονιά του Σεγκερλίν.
Περιηγήθηκα στο νεοσύστατο σχεδόν αστικό περιβάλλον της γειτονιάς, συνάντησα μια δενδροφυτευμένη παιδική χαρά που εκτείνονταν κάτω από έντεκα ώριμα πεύκα και κατέληξα στην είσοδο της πορτοκαλί γραμμής του υπόγειου σιδηρόδρομου της Βαρκελώνης.
Είχαμε με την Άνα κανονίσει να συναντηθούμε το μεσημέρι στο εστιατόριο του Ναυτικού Μουσείου της πόλης.
Λίγες ώρες μόλις εκεί, η πρώτη εντύπωση του ταξιδιού θα ήταν η γραμμή 9 του μετρό της Βαρκελώνης∙ μια αυτόματη υπόγεια μητροπολιτική σιδηροδρομική γραμμή η οποία επί του παρόντος λειτουργεί σε δύο τμήματα, το βόρειο και το νότιο. Ένα έργο εξαιρετικά δύσκολο που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα στο σύνολό του καθώς το κεντρικό τμήμα δεν έχει δοθεί σε λειτουργία.
Το βόρειο τμήμα της γραμμής από το οποίο έλαβα το βίντεο, λειτουργεί κανονικά όπως επίσης και το νότιο. Το κεντρικό τμήμα της διαδρομής που πρόκειται να ενώνει το νότιο με το βόρειο, διατελεί υπό κατασκευή καθώς για το εν λόγω έργο είχε προκηρυχθεί δημοπρασία τριάντα μία γεωλογικών μελετών ώστε να ληφθούν περισσότερες γεωτεχνικές πληροφορίες για το εδαφολογικό προφίλ της περιοχής∙ έως ότου ολοκληρωθούν οι μελέτες αυτές, οι εργασίες εκεί δεν θα ξεκινούσαν.
Επιπλέον, σε ορισμένα σημεία η πορεία του συρμού διεισδύει σε βάθος 90 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης, προκειμένου να αποφύγει τις υπόλοιπες γραμμές του μητροπολιτικού δικτύου αλλά και να ξεπεράσει την περίπλοκη γεωλογία της πεδιάδας της Βαρκελώνης.
Οι περισσότεροι σταθμοί της γραμμής 9 εκτείνονται σε βάθος μεταξύ 25 και 50 μέτρων ώστε να αποφεύγονται προβλήματα που επηρεάζουν τη γεωμορφολογία της επιφάνειας κι έτσι παρέχεται η δυνατότητα διατήρησης της υφιστάμενης χωροταξικής συγκρότησης των γειτονιών, των σπουδαίων αρχιτεκτονημάτων και των αναγκαίων οικοσυστημάτων υψηλής βλάστησης που περιέχονται σε αυτές.
Ταξιδεύοντας για το κέντρο της πόλης στο πρώτο βαγόνι που παρέχει θέα στη διαδρομή, μπορείς να διαπιστώσεις καμπύλες τροχοδρόμησης οι οποίες σε ορισμένες περιοχές προσεγγίζουν τις ενενήντα μοίρες, διαγράφοντας ουσιαστικά ορθές γωνίες. Μία τεχνική η οποία φαίνεται ότι εφαρμόστηκε με επιτυχία στην Ισπανία, αλλά δεν έφτασε έως την Ελλάδα.
Αντιθέτως στη χώρα μας προτιμήθηκε η καταστροφή του οικοσυστήματος της πλατείας Εξαρχείων από τη μεταφορά του σταθμού στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Με βασικό επιχείρημα των επιστημονικών υπευθύνων του έργου της γραμμής 4 του μετρό στην ελληνική πρωτεύουσα, ότι δεν είναι εφικτή τόσο μεγάλη γωνία κλίσης της τροχιάς.
Το παράδειγμα των μεγάλων κλίσεων της τροχιάς της γραμμής 9 που έρχεται από τη Βαρκελώνη ουσιαστικά αποδομεί την προαναφερόμενη δικαιολογία, τεκμηριώνοντας ότι ήταν εφικτή η αποφυγή της καταστροφής του οικοσυστήματος της πλατείας των Εξαρχείων, ώστε οι πολίτες να μη στερούνται έναν από τους τελευταίους πνεύμονες οξυγόνου και αναψυχής. Μία ιστορία η οποία ουσιαστικά αφορά σε κεκτημένα Δικαιώματα όπως περιγράφονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου [άρθρα 5 και 6], την Οδηγία 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 2011, κ.ο.κ..
Με αυτές τις σκέψεις μέσα σε 40 περίπου λεπτά της ώρας διασχίσαμε το υπέδαφος κάτω από τον ποταμό Μπεσός που με τον ποταμό Λιομπρεγάτ ορίζουν ένα μεγάλο τμήμα εύφορης πεδιάδας επί της οποίας είναι δομημένη η μητρόπολη. Άλλαξα τρεις γραμμές σε τρία διαφορετικά βάθη, τριών διαφορετικών εποχών κατασκευής του μετρό.
Τελικά, ανέβηκα στην επιφάνεια της κατάφυτης Καταλανικής πρωτεύουσας, όπου με το θρόισμα των ευεργετικών Πλατανιών κίνησα να συναντήσω την Άνα.
Το εστιατόριο του Ναυτικού Μουσείου της πόλης μας περίμενε.
Βίντεο & κείμενο: © Δημήτρης Γερονίκος
Texto y video: Text and video: © Dimitris Geronikos
