Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Trois jours de manifestations et de solidarité pour les trois années de lutte dans le parc d' Agrinio


Le jeudi 22 Septembre, trois jours d'événements culturels, environnementaux et sociaux ont eu lieu au parc historique de la ville d' Agrinio. Le concept central des evenements dans ce parc de la ville, du nom de Papastratos, était la réappropriation de l'espace public et sa renaissance en tant que bien commun.

   
Une réunion de trois jours pleine de créativité a eu lieu à la cafétéria abandonnée du parc, organisé par des personnes solidaires avec la lutte pour la protection et la revitalisation de ce parc, et l'occupation libre et sociale du squat Apertus. Dans la clairière à côté de pins, de chênes, grevileas, d'eucalyptus et de nombreux autres arbustes, qui évoluent depuis de nombreuses années au sein de l'écosystème local.



Durant ces trois jours de l'automne ont était effectuer des travaux de nettoyage, de l'aménagement paysager, des concerts, une exposition de photos de remodelage, des graffitis dans le parc, de la cuisine maison, la création d'un bar et beaucoup de musique; avec des groupes internationaux tels que Sergi Botswanas de Barcelone et Krav Boca de Toulouse. Nous avons pu apprécié deux nuits sous les étoiles avec des sons et de la musique des rues de la capitale catalane et du sud de la France, ainsi que des groupes venu de Ioannina et Agrinio. Le vendredi, Sergi nous a apporté la scène de la musique espagnole avec sa rumba-rock-ska, suivit par les rythmes du groupe punk "Syraxi" et d' un groupe anonyme. Le samedi soir, l'explosif groupe Franco-Grec Krav Boca clôturait la soirée. Le groupe «Satrapes» de Ioannina, ainsi que Sarantapente et Promitheftis rappeurs d' Agrinio ont harmonieusement complété cette mosaïque méditerranéenne de concerts.

   
Ces trois jours d'événements dans le parc étaient très importants. Le dernier événement culturel auto-organisée dans cette zone dégradée a eu lieu en mai 2014. À l'époque, seulement quelques jours avant les élections locales, cette célébration a été un axe important pour promouvoir le changement dans le paysage politique de la commune d'Agrinio. Le cas de ce parc est un phénomène grec moderne typique de la mauvaise gestion publique des fonds européens. Au nom de ce projet financé par l'UE la destruction de ce parc historique a été engager en allant à l'encontre des pratiques de gestion et de sauvegarde du patrimoine sans aucun respect des règles appliquée dans le monde entier dans de tels espaces. [1]

 
Après un certain temps, ces activités récentes de ré-appropriation de l'espace publique ont réussi à distinguer le parc comme un noyau d'expérimentation artistique et de solidarité sociale, l'activation de son rôle en tant que bien public essentiel pour toute la ville. Fondamentalement, le parc fonctionne comme un tremplin pour améliorer la qualité de vie, en intégrant les relations sociales et en encourageant le contact avec la nature. Cette infrastructure favorise l'éducation et les loisirs de ses utilisateurs en mettant l'accent sur l'art, la culture, les sports et la protection de l'environnement. Il fonctionne comme une usine sociale pour la gestion des terres, les loisirs en milieu rural et la culture.

 
Le renouveau du café du parc, en dépit de son caractère temporaire, est un événement culturel qui vise à établir un lien sociale tout comme la création d'un festival périodique et auto-organisée.
Utiliser de manière appropriée, il a été démontré dans la pratique que le parc de la ville pourrait devenir un point de référence pour toute la région, une cellule culturelle active qui attire les gens et leur offre un outil participatif.


En bref, en plaçant la question dans un contexte plus large, depuis la fin de l'été 2013 en réponse à l'évolution rapide et tragique de ce lieux historique de la ville d' Agrinio, nous avons établi un ensemble ouvert aux citoyens pour coordonner la lutte pour un parc durable. Nous avons fait la démonstration de la nécessité de concevoir des structures et des conditions qui pourraient rendre nos vies meilleures. Nous déclarons notre détermination à mettre en exergue notre esprit créatif, et faire partie des processus de prise de décision ainsi que la mise en œuvre de ces décisions car elles concernent nos vies. Nos principes directeurs sont l'auto-organisation, la participation et la solidarité.


En d'autres termes, nous avons donné vie à la question posée par Eduardo Galeano dans son livre "Un monde à l'envers»:
Le village, assiste à la fête ou il y participe?
Dans une démocratie, quand elle est réel, la place du village n'est pas sur le terrain? Est-ce que la démocratie est exercée uniquement le jour ou le vote est déposé dans l'urne tous les quatre, cinq ou six ans, ou exercé chaque jour de chaque année?
L'une des expériences latino-américaines de démocratie au quotidien se développe dans la ville brésilienne de Porto Alegre. Là, les voisins discutent et décident du sort des fonds municipaux disponibles pour chaque quartier, et approuvent, désapprouvent les projets proposer par le gouvernement local.


Le parc d' Agrinio est un important jardin historique, compte tenu du fait que le terme «jardin historique» est également applicable aux jardins, petits et grands parcs, comme mentionné à l'article 7 de la Charte du traité Florence (1982). [2]


La composition du paysage horticole, sa synthèse architecturale, ses caractéristiques environnementales et artistiques fournissent les conditions nécessaires pour que le parc d' Agrinio soit considérer comme l'un des jardins historiques les plus importants de la Grèce occidentale et en tant que tel, nous préconisons qu'il soit déclarée zone protégée. Notre argument en faveur de cette déclaration ne repose pas uniquement sur l'histoire du parc, la flore ou les dimensions juridiques. La société elle-même, a le droit de définir et d'articuler l'histoire de ce lieu, comme un «parc historique» qui contient des souvenirs de luttes sociales, archéologique, ainsi qu'une richesse naturelle pour l'éducation environnementale.


Ces trois jours de découverte, de relation réciproque établie entre l'environnement, la musique et les êtres humains, ont conduit à l'activation d'une proposition alternative pour le parc d' Agrinio, réalisés grâce à des projets avec des processus d'auto-organisation et de dynamisme horizontale. Telle est la perspective mis en avant par les forces sociales de la ville dans l'opposition à la culture dominante pleine d'inertie. En favorisant la participation active et l'autodétermination, il est possible de rajeunir le parc d' Agrinio au-delà de son histoire moderne de la stagnation et de la décadence et de lui donner un rôle plus approprié: le parc comme un bijou, un '' poumon '' et un point de référence pour l'ensemble région.



Si vous voulez voir plus de photos et de lire le texte dans une autre langue, vous pouvez suivre les liens:
- En espagnol,
http://enterioni.blogspot.gr/2016/10/tres-dias-de-eventos-de-solidaridad-con.html
- En grec, http://enterioni.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html


Texte, photos et vidéo par © Dimitris V. Geronikos.
Les photos sont prises dans l'écosystème du parc municipal d'Agrinio (offert par la famille de Papastratou).
je voudrais remercier Rudy pour la traduction du texte en Français

Vidéo: Krav Boca en el Parque histórico de Agrinio 

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Τρεις ημέρες εκδηλώσεων αλληλεγγύης για τα τρία χρόνια αγώνα στο πάρκο Αγρινίου


Από την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου τρεις ημέρες εκδηλώσεων με πολιτιστικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές δράσεις έλαβαν χώρα στο τοπόσημο του Αγρινίου, το ιστορικό πάρκο της πόλης. Κεντρική ιδέα των ημερών αυτών στο Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου, αποτέλεσε η επαναοικειοποίηση του δημόσιου χώρου και η επαναενεργοποίηση της χρήσης του ως Κοινό Αγαθό.


Ένα τριήμερο συνάντησης και δημιουργίας στον εγκαταλειμμένο χώρο του αναψυκτηρίου του πάρκου που διοργανώθηκε από αλληλέγγυο κόσμο στον αγώνα για την προστασία και αναζωογόνηση του πάρκου και τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο κατάληψη Apertus. Ένα ξέφωτο δίπλα σε πεύκα, πλατάνια, βαλανιδιές, γκραιμβιλέες, ευκάλυπτους και πολλά άλλα φυλλοβόλα ή αειθαλή δένδρα και θάμνους που ζούνε πολλά χρόνια στο οικοσύστημα της περιοχής.



Με εργασίες καθαρισμού και διαμόρφωσης του χώρου, συναυλίες, προβολή φωτογραφιών του πάρκου υπό ανάπλασιν (sic), δημιουργία graffiti, εξαίσια εδέσματα, μπαρ και πολλή μουσική κύλησαν αναζωογονητικά οι τρεις φθινοπωρινές μέρες. Με διεθνείς συμμετοχές, του Sergi Botswanas από Βαρκελώνη και των Krav Boca από Τουλούζ. Με ήχους και μουσικές από τους δρόμους της καταλανικής πρωτεύουσας, της γαλλικής πόλης, των Ιωαννίνων και του Αγρινίου απολαύσαμε δύο βράδια κάτω από τον έναστρο ουρανό. Την Παρασκευή ο Sergi με ρούμπα-ροκ-σκα μας ταξίδεψε στην ισπανόφωνη μουσική σκηνή, ενώ προηγήθηκαν σε ρυθμούς πανκ οι “Σύραξη” και ανώνυμη μπάντα από Αγρίνιο. Το Σαββατόβραδο η εκρηκτική γαλλοελληνική ένωση Krav Boca έκλεψε την παράσταση, με τους Σατράπς από Γιάννενα, Προμηθευτή και Σαρανταπέντε από την κοινότητα hip-hop του Αγρινίου να συμπληρώνουν αρμονικά το μεσογειακό μωσαϊκό των συναυλιών.


Ήταν πολύ σημαντικές αυτές οι τρεις ημέρες δράσεων στο πάρκο, καθώς η τελευταία, αυτοοργανωμένη, πολιτιστική εκδήλωση στον πολύπαθο αυτόν χώρο είχε πραγματοποιηθεί με ολοήμερη γιορτή το Μάιο του 2014. Τότε, λίγες μόνον ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές, η γιορτή είχε διαδραματίσει σημαντικότατο και πρωτεύοντα ρόλο στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού της κουλτούρας της “ανάπλασης του πάρκου”, που διαμορφώνονταν από τη δημοτική αρχή επί πολλά συναπτά έτη στο Αγρίνιο. Η υπόθεση του Πάρκου Αγρινίου αποτελεί μία χαρακτηριστική νεοελληνική περίπτωση χείριστης δημόσιας διαχείρισης ευρωπαϊκών χρημάτων. Στο όνομα αυτών των χρημάτων επιχειρήθηκε η καταστροφή ενός ιστορικού πάρκου ενάντια στους κανόνες της τέχνης και της τεχνικής διαχείρισης ανάλογων Πάρκων, όπως εφαρμόζονται σ' ολόκληρο τον πλανήτη.[1]

 
Μετά από αρκετό καιρό, οι πρόσφατες δράσεις επαναοικειοποίησης του δημόσιου χώρου κατάφεραν να αναδείξουν το πάρκο σε πυρήνα καλλιτεχνικής δημιουργίας, πειραματισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης, ενεργοποιώντας το ρόλο του ως πρώτιστο αγαθό για ολόκληρη την πόλη. Ουσιαστικά, λειτουργώντας ως εφαλτήριο για βελτίωση της ποιότητας ζωής, ως χώρος ολοκλήρωσης των κοινωνικών σχέσεων κι επαφής με τη φύση. Υποδομή που προωθεί την εκπαίδευση κι αναψυχή των χρηστών του, με έμφαση στην τέχνη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την προστασία του περιβάλλοντος. Ως κοινωνικό εργοστάσιο για τη διαχείριση της γης, του ελεύθερου χρόνου και κουλτούρας της υπαίθρου. 



Η επαναενεργοποίηση του προαύλειου χώρου του αναψυκτηρίου, έστω τμηματική και χρονικά πεπερασμένη, αποτελεί πλέον, πολιτιστικό γεγονός που φιλοδοξεί να καθιερωθεί στα χρονικά ως αυτοοργανωμένο φεστιβάλ πάρκου Αγρινίου, περιοδικά επαναλαμβανόμενο. Με την κατάλληλη τεκμηρίωση αποδεικνύεται στην πράξη, ότι το πάρκο της πόλης θα μπορούσε να αποτελεί τοπόσημο διεθνούς εμβέλειας για την περιοχή και να λειτουργεί ως ενεργό κύτταρο πολιτισμού, έλξης κι ενασχόλησης του κόσμου με τα Κοινά.



Συνοπτικά, τοποθετώντας το όλο θέμα σε μία περιεκτική ιστορική αναδρομή, αυτές τις μέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από την έναρξη της καταστροφικής ανάπλασης. Από τα τέλη καλοκαιριού 2013 με αφορμή κι αιτία τις ραγδαίες εξελίξεις στο ιστορικό πάρκο Αγρινίου – σε πολλές και πολλούς από μας, που συνδράμουμε στον αγώνα της ανοιχτής συνέλευσης αγώνα για το Πάρκο της πόλης – εκδηλώθηκε η ανάγκη να καλλιεργήσουμε εμείς τις διαφορετικές δομές και συνθήκες που μπορούν κάνουν την καθημερινότητά μας καλύτερη. Με δημιουργικότητα και δράση να είμαστε παρόντες στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων που αφορούν στις ζωές μας, με αυτοοργάνωση, συμμετοχή και αλληλεγγύη. 


 

Με άλλα λόγια συνέβη, αυτό που πολύ εύστοχα γράφει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του Ένας Κόσμος Ανάποδα:
Ο λαός τι κάνει; Απλώς παραβρίσκεται στο παιχνίδι ή παίζει κι αυτός;
Σε μία δημοκρατία, σε μία αληθινή δημοκρατία, δεν είναι άραγε ο στίβος ο φυσικός χώρος του λαού; Κάθε πότε πρέπει να ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα οι πολίτες; Μόνο τη μέρα που ρίχνουν την ψήφο στην κάλπη, κάθε τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια, ή κάθε μέρα, κάθε χρόνο;
Ένα λατινοαμερικάνικο πείραμα καθημερινής δημοκρατίας γίνεται ση βραζιλιάνικη πόλη Πόρτοαλέγκρε. Εκεί οι δημότες συζητούν και αποφασίζουν για την τύχη των διαθέσιμων δημοτικών κεφαλαίων του κάθε δήμου και εγκρίνουν, διορθώνουν και απορρίπτουν τα σχέδια που καταρτίζουν οι δημοτικές αρχές.



Το Πάρκο Αγρινίου αποτελεί σημαντικό ιστορικό κήπο καθώς ο όρος «ιστορικός κήπος» μπορεί εξίσου να ισχύει για τους μικρούς κήπους και τα μεγάλα πάρκα, είτε τα επισήμως οριοθετημένα είτε τα φυσικά τοπία.”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το άρθρο 7 της συνθήκης της Χάρτας της Φλωρεντίας (1982).[2]


Η φυτοκομική και αρχιτεκτονική σύνθεση του, σαφώς ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο για τα περιβαλλοντικά και καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά του αλλά δημιουργεί συνάμα τις προϋποθέσεις, ώστε το Παπαστράτειο Πάρκο να είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς κήπους στη δυτική Ελλάδα και ως τέτοιος χρειάζεται να θεωρείται μνημείο. Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν περιέχει γεωπονική, δασολογική ή νομική μόνο διάσταση∙ καθώς η ίδια η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να ορίσει την ιστορικότητα του χώρου, ως έννοια ιστορικού πάρκου που περιέχει μνήμες κοινωνικών αγώνων, αρχαιολογικά ευρήματα και φυσικό πλούτο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.




Στην πραγματικότητα, αυτές τις τρεις ημέρες εξερεύνησης της αμφίδρομης σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε περιβάλλον, μουσική και άνθρωπο, συνέχισε έμπρακτα να καλλιεργείται η εναλλακτική πρόταση για το Πάρκο Αγρινίου και να τεκμηριώνεται μέσω έργων με αυτοοργανωμένες και οριζόντιες διαδικασίες, η προοπτική που προτείνουν κοινωνικές δυνάμεις της πόλης απέναντι στην αδράνεια και υποταγή του καναπέ. Με ενεργή συμμετοχή και αυτοδιάθεση, είναι εφικτό το πάρκο της πόλης να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα και την παρακμή, να διαδραματίσει το ρόλο που πραγματικά του αξίζει: στολίδι, πνεύμονας και τοπόσημο για μιαν ολόκληρη γεωγραφική περιοχή. 

 
  
Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και να διαβάσετε το κείμενο σε άλλη γλώσσα, μπορείτε να ακολουθήσετε τους συνδέσμους

Πηγές:
1. Μπορείτε να διαβάσετε στα ελληνικά τη σχετική αναφορά:



Κείμενο και φωτογραφίες: ©Δημήτρης Β. Γερονίκος.
Λήψη φωτογραφιών στο οικοσύστημα του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου.

Tres días de eventos de solidaridad con los tres años de lucha en el parque de Agrinio


El jueves 22 de septiembre tuvo lugar el inicio de la jornada de tres días de eventos culturales, ambientales y sociales llevada a cabo en Agrinio, parque histórico de la ciudad. La idea central de la celebración en este parque municipal, donado por la familia de Papastratos, fue la de la reapropiación del espacio público y su reactivación como bien común. 



Un encuentro de tres días lleno de creatividad en la zona abandonada de la cafetería del parque organizado por l@s solidari@s, activos en la lucha por la protección y revitalización de este espacio y la organización de espacio libre y social ocupa Apertus. Se trata de un lugar luminoso rodeado de pinos, robles, grevileas, eucaliptos y muchos otros arbustos y árboles de hoja perenne y caduca que llevan poblando muchos años el ecosistema local.

 

Los tres días de otoño han llenado de ritmos refrescantes los trabajos de limpieza y ordenación de dicho espacio. Aparte de los conciertos ha habido una presentación de fotografías del proceso de remodelación del parque, así como creación de grafitis, creación de platos exquisitos, apertura del bar y un montón de música; y con la participación, además, de grupos internacionales como el de Sergi Botswanas de Barcelona y los Krav Boca de Toulouse. Hemos disfrutado de dos noches bajo el cielo estrellado con sonidos y músicas de las calles de la capital catalana y de la ciudad francesa, y por supuesto, de Ioannina y Agrinio. El viernes, Sergi nos acercó la escena musical española con su rumba-rock-ska, después de los ritmos de punk de las bandas "Syraxi" y un grup anónimo de Agrinio. El sábado por la noche, la explosiva banda griego-francesa Krav Boca fue sin duda la protagonista. Los “Satraps” de Ioannina, Promitheftis y Sarantapente por la comunidad de hip–hop de Agrinio han completado armoniosamente este mosáico mediterráneo de conciertos.



Estos tres días de eventos en el parque han sido muy importantes. El último evento cultural y auto-organizado en esta sufrida área tuvo lugar en mayo de 2014. En aquella época, sólo unos pocos días antes de las elecciones locales, la citada fiesta supuso un empuje importante y protagonizó el cambio en el panorama político del municipio de Agrinio. El caso de este parque es un fenómeno moderno típico griego que tiene relación con la mala gestión pública de los fondos europeos. En nombre de este dinero se intentó la destrucción de este parque histórico en contra de todas las reglas del arte y de la gestión técnica aplicada en todo el planeta en los espacios de este tipo.[1]

 

Después de algún tiempo, las acciones de reapropiación del espacio público han tenido éxito en la distinción del parque como un núcleo artístico de experimentación y solidaridad social y en la activación de su papel como un bien esencial para toda la ciudad. Básicamente el parque está funcionando como un trampolín para la mejora de la calidad de vida y como un espacio de integración de las relaciones sociales y contacto con la naturaleza. Esta infraestructura promueve la educación y el esparcimiento de sus usuarios haciendo énfasis en el arte, la cultura, el deporte y la protección del medio ambiente en una suerte de fábrica social para la gestión del suelo, el ocio y la cultura rural.



La reactivación del espacio exterior de la cafetería del parque, aunque de duración determinada en su finalidad de evento cultural, tiene como objetivo establecerse en el futuro como un festival periódico y autogestionado en el parque de Agrinio, contando con la documentación apropiada y demostrando en la práctica que el parque de la ciudad puede ser una referencia internacional para la región y actuar como una célula atractiva y cultural que otorgue al pueblo una herramienta participativa en en ámbito comunitario. 



En resumen, y colocando el asunto en un contexto amplio, podemos decir que en estos días se completa una historia que ha durado tres años desde el inicio de la reconstrucción del parque de Agrinio a finales del verano de 2013. Los rápidos y trágicos avances en la historia contemporránea del parque Agrinio – en la que much@s de nosotr@s participamos en asamblea abierta por la lucha de un parque vivo – se manifestaron en la necesidad de inventar estructuras y condiciones diferentes que pudieran hacer mejores nuestras vidas. Trabajando la creatividad y la acción, hemos estado presentes tanto en la fabricación como en la aplicación de las decisiones relativas a nuestras vidas, basándonos en los principios de auto-organización, participación y solidaridad. 


En otras palabras, dimos vida a la pregunta que plantea con acierto Eduardo Galeano en su libro "Un mundo al revés":
El pueblo, ¿asiste al partido o lo juega?
En una democracia, cuando es verdadera, ¿el lugar del pueblo no está en la cancha? ¿Se ejerce la democracia solamente el día en que el voto se deposita en la urna, cada cuatro, cinco o seis años, o se ejerce todos los días de cada año?
Una de las experiencias latinoamericanas de democracia cotidiana se está desarrollando en la ciudad brasileña de Porto Alegre. Allí, los vecinos discuten y deciden el destino de los fondos municipales disponibles para cada barrio, y aprueban, corrigen y desaprueban los proyectos que genera el gobierno local. 


El Parque de Agrinio es un importante jardín histórico, teniendo en cuenta el término "jardín histórico" como igualmente aplicable a jardines y parques grandes y pequeños, ya sea en su estructura formal o paisajística, como se menciona en el artículo 7 del Tratado de la Carta de Florencia ( 1982).[2]


La composición horticultural del paisaje y su síntesis arquitectónica, claramente interesan la comunidad por factores ambientales y artísticos, y el trabajo de la comunidad apunta a la consecución de las condiciones necesarias para que el Parque de Agrinio sea uno de los jardines históricos más importantes del oeste de Grecia y, como tal, abogamos por que sea declarado espacio protegido. Este nombramiento no tendría solo en cuenta su dimensión agronómica, forestal o jurídica, ya que, al igual que la propia sociedad, tiene todo el derecho a definir su propia historia, tal como reza la definición de "parque histórico" que es aquél que contiene recuerdos de luchas sociales y riqueza arqueológica y natural para la educación ambiental.

 
Ciertamente, estos tres días de descubrimiento de la relación recíproca que se establece entre el medio ambiente, la música y el ser humano, han supuesto la activación de una propuesta alternativa para el Parque de Agrinio, habilitando a través de proyectos con procesos auto-organizados y horizontales la dinámica que propone el pensamiento activo de la ciudad frente a la apatía y la decadencia del sofá. Con participación activa y autodeterminación es posible que el parque de Agrinio despierte de su estancamiento decadente para protagonizar, así, el papel que le corresponde: joya, pulmón y punto de referencia para toda una región geográfica.




Para ver más fotografías y leer el texto en otro idioma, usted puede seguir los enlaces:


Fuentes:





Τexto y fotografías de ©Dimitris V. Geronikos.
Las fotografías son realizadas en el ecosistema del parque municipal de Agrinio (donado por la familia de Papastratou).
Quiero dar las gracias a Eva Ele para las observaciones y correcciones que ha hecho en la traducción española del texto.

Three days of events of solidarity with the three years of struggle in the park Agrinio


On Thursday, September 22, three days of cultural, environmental and social events took place at the historic city park of Agrinio. The central concept of the celebration in this city park, named after the donor family of Papastratos, was the re appropriation of public space and its revival as a common good.

 
 
A three-day meeting full of creativity was held at the park's abandoned cafeteria, organized by solidary people with the struggle for the protection and revitalization of this park and the free, social occupation of Apertus. In the clearing next to pines, oaks, grevileas, eucalyptus and many other shrubs, evergreens and deciduous, that have been evolving for many years within the local ecosystem.


     
These three days of autumn proceeded with cleaning work, landscaping, concerts, a photo exhibition of the park's remodeling, graffiti, cooking exquisite dishes, drinking at the open bar and lots of music; International bands like Sergi Botswanas of Barcelona and Krav Boca of Toulouse participated as well. We enjoyed two nights under the stars with sounds and music of the streets of the Catalan capital and the French city, and of course, Ioannina and Agrinio. On Friday, Sergi brought us the Spanish music scene with his rumba-rock-ska, after the rhythms of punk band "Syraxi" and an anonymous group. On Saturday night, the explosive Greek-French band Krav Boca was definitely the protagonist. The "Satraps" of Ioannina, Sarantapente and Promitheftis from the community hip-hop of Agrinio harmoniously completed this Mediterranean mosaic of concerts.



These three days of events in the park were very important. The last self-organized cultural event in this degraded area was held in May of 2014. At the time, only a few days before the local elections, this celebration was an important thrust and promoted change in the political landscape of the municipality of Agrinio. The case of this park is a typical modern greek phenomenon of public mismanagement of European funds. On behalf of this eu funded project the destruction of this historic park was attempted against best practices of art and technology management applied throughout the world in such spaces.[1]


After some time, these recent activities of public space re-appropriation have succeeded in distinguishing the park as a core of artistic experimentation and social solidarity, activating its role as an essential public good for the whole city. Basically the park is functioning as a springboard for improving the quality of life, integrating social relations and encouraging contact with nature. This infrastructure promotes the education and recreation of its' users with emphasis on art, culture, sports and environmental protection. It functions as a social factory for land management, rural leisure and culture.


   
The revival of the outer space of the park's cafe, despite its piecemeal nature and fixed-term purpose, is a cultural event that aims to establish a periodic and self-organized festival in the park of Agrinio.
Using the appropriate documentation it has been demonstrated in practice that the city park could become an international point of reference for the whole region, an active cultural cell that attracts people and offers them a participatory tool at the Community level.


In short, placing the issue in a broader context, its three years since the beginning of the park's reconstruction. Since then (the end of the summer of 2013) in response to the rapid and tragic developments in the historic Agrinio's park, we established an open assembly for citizens to coordinate the struggle for a sustainable park. We have been demonstrating the need to devise different structures and conditions that could make our lives better. We declare our resolve to put in use our proactive and creative mindsets, and be part of both processes of decision making and the implementation of these decisions since these concern our lives. Our guiding principles are self organization, participation and solidarity.



In other words, we gave life to the question posed correctly Eduardo Galeano in his book "A world upside down":
The village, attends the party or play it?
In a democracy, when it is true, does the place of the village is not on the court? Will democracy is exercised only on the day that the vote is deposited in the ballot box every four, five or six years, or exercised every day of every year?
One of the Latin American experiences of everyday democracy is developing in the Brazilian city of Porto Alegre. There, neighbors discuss and decide the fate of the municipal funds available for each neighborhood, and approve, disapprove correct and projects generated by the local government.


 
Agrinio's park is an important historical garden, considering the term "historic garden" as equally applicable to gardens and large and small parks, either formal or landscape structure, as mentioned in Article 7 of the Treaty Florence Charter (1982).[2] 

   
The horticultural landscape composition and its architectural synthesis, clearly interests the community for its environmental and artistic features, and provides the necessary conditions for the Park of Agrinio to be considered one of the most important historical gardens in Western Greece and as such, we advocate that it must be declared a protected area. Our argument for this declaration is not based solely on the agronomic, forestry or the legal dimensions. Society itself, has every right to define and articulate the history of this place, as a "historic park" that contains memories of social struggles, archaeological as well as a natural wealth for environmental education. 



Certainly these three days of discovery of the reciprocal relationship established between the environment, music and human beings, have led to the activation of an alternative proposal for the Park of Agrinio, realised through projects with processes of self-organizing and horizontal dynamics. That is the prospect that the city's social forces put forward in opposition to the prevailing submissive culture of inertia. By fostering active participation and self-determination it is possible to rejuvenate the park of Agrinio beyond its modern history of stagnation and decadence and activate a more suitable role: the park as a jewel, a ''lung'' and reference point for the entire geographical region.



If you like to see more photos and read the text in other language you can follow the links:


 Sources:



Text and photos by ©Dimitris V. Geronikos.
The photos are taken in the ecosystem of the municipal park of Agrinio (donated by Papastratou’s family).
I would like to thank George Karakostas for the corrections that has made in English translation of the text.