έχω ένα θέμα.νομίζω ότι το αποτέλεσμα μιας διαδρομής είναι ασφαλέστερο για το θεατή ως παρουσία.η υπόδειξη μιας διαδικασίας ενέχει βία.η παρουσίαση του αποτελέσματος όταν συναντα την αντίστοιχη νοσταλγία της διαδρομής του άλλου, ή όπως αλλιώς', ` προκύπτει μια ένωση ελευθερόβουλη.η βία της καθοδήγησης συντροφεύει τον πιστό.
ή μήπως είμαι απλά συντηρητικός
είναι θέμα για καλλιτέχνες αυτό
μ.π.
Πέμπτη 10 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Το αποτέλεσμα της διαδρομής που αναφέρεις δε μπορεί να λειτουργήσει είτε ως θεώρημα είτε ως αξίωμα; Δεν έχει σημασία πως λαμβάνει ο θεατής - δέκτης την εκπομπή του μυνήματος κι αν θα προκύψει η διαδικασία ερωτοαπαντήσεων με το δημιουργό; ώστε να μπορέσει ο δεύτερος να ερμηνεύσει με τη διαδικασία της απόδειξης το θεώρημα που θέτει. Εκεί ίσως έγκειται η αξία ενός καλλιτεχνικού έργου, πως δηλαδή θα ερεθίσει την οξύνεια του θεατή ώστε να προκληθεί η διαδικασία απόδειξης του θεωρήματος. Άλλωστε πολλά θεωρήματα στα μαθηματικά, που είναι η βάση για πολλές από τις τέχνες, επιδέχονται πολλές λύσεις κι όχι μόνο μία (βλ. πυθαγόρειο θεώρημα κ.ο.κ). Τούτο διότι συνεχίζουν στο πέρασμα του χρόνου να αποτελούν ερέθισμα για τον ανθρώπινο νου. Το ίδιο δεν συμβαίνει με τα διαχρονικά έργα τέχνης; Διαφορετικά ο πιστός επιλέγει τη σιγουριά του αξιώματος προσφεύγοντας στη θαλπωρή της καθοδήγησης.
yerónic
Δημοσίευση σχολίου